پروتز آلت وسیله ای جهت درمان اختلال نعوظ مردان است که داخل آلت و درون سیلندرهای آلت بیمار تعبیه می‌گردد. همانطور که قبلا توضیح دادیم عدم نعوظ در مردان علت‌های متفاوتی دارد و هر نوع آن نیز درمان متفاوتی نیز خواهد داشت. در بیمارانی که به دلایلی چون بیماری دیابت یا نشت وریدی دچار عدم نعوظ یا اختلال نعوظ هستند و توانایی نعوظ کامل خود را از دست داده‌اند یا بیمارانی که دچار نعوظ ضعیف هستند، اما به دلایلی چون بیماری قلبی و غیره نمی‌توانند توسط دارو درمان گردند، بهترین و قطعی‌ترین روش درمان عدم نعوظ ، تعبیه ایمپلنت یا پروتز آلت است.
آزمایشات پروتز آلت تناسلی مردان
برای قرار دادن پروتز در آلت باید عمل جراحی انجام شود. متقاضیان این نوع ایمپلنت باید قبل از جراحی آزمایشات تکمیلی و تخصصی توسط متخصص اورولوژی را انجام دهند تا پزشک مطمئن شود که فرد دچار بیماری های روحی نبوده و بافت آلت دچار مشکل فیزیکی نمی‌باشد و بیمار ، کاندید مناسبی برای جراحی آلت می‌باشد.
پس از انجام آزمایشات بیماران به سه دسته تقسیم می‌گردند:
دسته‌ی اول بیمارانی که به کمک دارو یا روش های لیزر تراپی عملکرد رگ های خون رسان آلت آنها بهبود پیدا می کند و می‌توان به بهبود عملکرد نعوظ امیدوار بود که در این موارد پزشک استفاده از دارو یا لیزر تراپی را برای این دسته افراد تجویز می‌کنند.
دسته‌ی دوم بیمارانی که در اثر داشتن مشکلات قلبی نمی‌توانند درمان دارویی داشته باشند یا بیمارانی که تنها به کمک تزریق دارو به داخل آلت (قبل از هر باز نزدیکی) می‌توانند به نعوظ برسند که در صورت ناخوشایند بودن این کار می‌توانند کاندید جراحی باشند.
دسته ی سوم بیمارانی که دچار مشکلات روحی نبوده اما تحت هیچ شرایطی نمی‌توانند به نعوظ کامل برسند و بافت آلت آنها دچار مشکل فیزیکی می‌باشد، همانند نشت وریدی یا دیابت طولانی مدت که این افراد نیز کاندید عمل می‌باشند.
اما تشخیص نوع بیماری توسط متخصص اورولوژیست صورت می‌گیرد و بیمار پس از انجام آزمایشات و در صورت تایید دکتر با آگاهی کامل می‌تواند تصمیم به جراحی پروتز بگیرد اما باید توجه داشت که این جراحی پروتز همانند جراحی پروتز سینه و سایر پروتز ها غیر قابل برگشت بوده و پروتز جایگزین سیلندر های آلت می‌شود. از این رو بسیار مهم است که بیمار با آگاهی کامل تصمیم به انجام جراحی نماید.
در طی این جراحی، پروتزهای آلت داخل سیلندرهای آلت که کارکرد درست خود را از دست داده اند، جاگذاری شده و بیمار به کمک این پروتز مجددا توانایی نعوظ خود را بدست می‌آورد. بدین صورت که در زمان نعوظ ، آلت بیمار به کمک این پروتزها بزرگ و شق شده و دچار اختلال نعوظ نمی شود.
انواع پروتز یا ایمپلنت آلت:
همانطور که قبلا اشاره کرده ایم پروتزها انواع مختلفی دارند اما در حالت کلی از نظر عملکرد به دو دسته‌ی متفاوت تقسیم می‌گردند.
پروتز آلت غیر پمپی یا ساده یا semirigid
این نوع پروتزها سفت و در عین حال منعطف هستند. در زمان رابطه می‌توان به کمک دست آنها را صاف کرد و در این حالت آلت را در حالت نعوظ قرار داد و در زمان اتمام رابطه نیز می‌توان با کمک دست آن را خم کرد و به حالت عدم نعوظ و خمیده در آورد. این نوع ایمپلنت از نظر ظاهر بسیار سفت و محکم بوده اما در داخل آن فنر های بسیار پیشرفته وجود دارد که بتوان به کمک آنها انعطاف نسبی در این نوع پروتز ایجاد کرد و در عین حال نیز استحکام آن حفظ شود که در زمان نعوظ فرد به کمک دست ، آلت را در زاویه ی مناسب و مد نظر خود قرار می‌دهد
پروتز هیدرولیکی آلت یا پروتز پمپی آلت:
پروتزهای پمپی بسیار پرطرفدار بوده در زمان نعوظ با فشردن دکمه ی آن که در داخل بیضه قرار داده می شود پروتز پر از مایع شده و سفت و بزرگ می‌گردد و به کمک آن آلت در حالت نعوظ قرار می‌گیرد و در برابر مدل های غیر پمپی، بسیار پر طرفدار می‌باشند ، به این دلیل که عملکرد بسیار نزدیکتری به حالت طبیعی آلت دارند و در زمان عدم نعوظ که سیلندر های آلت خالی از مایع می‌گردد ، همانند سیلندر طبیعی از نظر قطر نیز آلت کوچکتر شده و انعطاف طبیعی تری به آلت فرد می دهد و برای افرادی که طرف داری پوشیدن لباسها و شلوار های تنگ هستند ، ظاهر طبیعی تری ایجاد می‌نماید. اما در مقابل مدل غیر پمپی تفاوت قیمت بسیاری دارند که این تفاوت قیمت بر اساس تکنولوژی بسیار پیشرفته ی به کار رفته در این نوع پروتز ها می‌باشد.
پروتز های آلت پمپی به دو دسته ی متفاوت تقسیم می‌شوند:
پروتز پمپی سه تکه یا مخزن جدا: این نوع پروتز آلت، کمی از نوع اول آن پیچیده‌تر می‌باشد. علاوه بر پروتز یک پمپ و یک مخزن جداگانه نیز به همراه دارد . این مخزن، مزایای زیادی دارد. در این نوع مدل در زمان عدم نعوظ بر خلاف مدل غیر هیدرولیکی، همانند نعوظ طبیعی، سیلندر های آلت تخلیه شده و به طور کامل شل می شود. همچنین زمانی که نعوظ کاملی نمی خواهید، یک دریچه برای آزاد کردن فشار داخل دستگاه تناسلی وجود دارد و به کمک دکمه ی زیر آن می‌توان شدت نعوظ را کنترل کرد . مخزن مجزا که در داخل لگن کار گذاشته می‌شود و پر از مایه می‌گردد در زمان نعوظ مایع را به داخل سیلندر های پروتز آلت که در سیلندر های اسفنجی آلت تعبیه شده است ، پمپاژ کرده و همانند نعوظ طبیعی ، این دو سیلندر را پر از مایع میکند و در نتیجه هم آلت فرد در حالت شق و استوار می ایستد و هم بدنه ی آلت بسیار سفت و محکم خواهد بود . در زمان عدم نعوظ نیز به وسیله ی دکمه ای که داخل بیضه قرار گرفته ، مایع از داخل سیلندر ها به داخل پمپ هدایت شده و همانند آلت طبیعی، سیلندر های داخل آلت فرد از مایع خالی شده و نرم و شل می‌گردد.
در پروتز پمپی سه تکه از مخزن مملو از مایعی استفاده می‌شود که زیر دیواره شکم قرار داده می‌شود. پمپ و دکمه ی تخلیه داخل کیسه بیضه و دو سیلندر پمپی در بافت اسفنجی آلت تناسلی جای داده می‌شود. برای رسیدن به نعوظ کافی ست که مایع از مخزن به داخل سیلندرها ی داخل آلت پمپاژ شود، پس از آن دکمه ی داخل کیسه بیضه باز می‌شود تا مایع دوباره به مخزن برگردد و آلت در حالت طبیعی و غیر نعوظ قرار گیرد.
- پروتز پمپی دو تکه یا مخزن مشترک:در این نوع پروتز که توسط یک شرکت تولید می شود، مخزن که وظیفه ی نگه داری مایع پمپاژ را دارد حذف شده است، بنابراین به عقیده بسیاری از پزشکان، در حالت نعوظ و یا شلی میزان مطلوبی از شلی و سفتی را همانند پروتزهای سه تکه ای نخواهد داشت علاوه بر این نعوظ خود به خودی می تواند در این پروتز ایجاد شود و نسبت به پروتزهای سه تکه پرطرفدار نمی باشد.
مزایا و معایب پروتز آلت
بر خلاف سایر روش‌های درمان عدم نعوظ در آقایان، جراحی پروتز آلت تنها روشی است که درمان قطعی و صددرصدی در آن مورد انتظار است و سایر روش ها یا باعث بهبود عملکرد نعوظ شده یا احتمال موثر بودن درمان در آن ها بسیار پایین است. مطالعات نشان دادند که میزان رضایت مندی جنسی بیمار از استفاده از پروتز آلت تناسلی پس از جراحی کاشت پروتز آلت در مقایسه با دیگر روش های درمان ناتوانی جنسی بسیار بالا است. (۹۲ تا ۱۰۰ درصد رضایت مندی در بیمار و ۹۱ تا ۹۵ درصد رضایت مندی در شریک جنسی بیمار). در مطالعه دیگری دیده شده که میزان نعوظ ، انزال، ارگاسم (اوج لذت جنسی) و رضایت مندی کلی جنسی بیمار یکسال بعد از کاشت پروتز به طور قابل توجهی بالاتر از زمان قبل از کاشت پروتز بوده است.
از دیگر مزایای استفاده از پروتز این است که مشکل نعوظ شما(عدم نعوظ ، اختلال نعوظ و…) را بصورت دائم درمان می کند. هر زمان که بخواهید می‌توانید نعوظ داشته باشید. نعوظ شما تا هر زمانی بخواهید ادامه خواهد داشت . حین رابطه به شما احساس طبیعی می‌دهد . با ارگاسم (اوج لذت جنسی) شما تداخل نخواهد داشت و می‌توانید بعد از انزال نیز به رابطه ادامه دهید ( بسیار مناسب برای افرادی که دچار زود انزالی می باشند).
از معایب استفاده از پروتز می‌توان به هزینه اشاره کرد، این پروتز ها به دلیل تکنولوژی بسیار بالایی که در سیستم تولید آنها به کار می رود، کاملا وارداتی بوده و به دلیل تفاوت بالای نرخ تبدیل ارز در ایران قیمت نسبتا بالایی خواهند داشت، اما در مقابل سایر روش های درمانی که در طول زمان نیاز به تمدید داشته و اثر بخشی بسیار کمتری از این روش دارند، به صرفه تر می‌باشد.
از دیگر معایب جراحی پروتز می‌توان به عدم برگشت پذیری آن اشاره کرد، بدان معنی که همانند جراحی بینی یا پروتز سینه، یا پروتز زانو و ….. ، بیمار نمی‌تواند پس از جراحی به حالت قبل از جراحی برگردد و بسیار مهم است که فرد این نوع درمان را با آگاهی کامل انتخاب کند.
پروتز آلت یا ایمپلنت آلت و افزایش سایز آلت تناسلی
پروتز های آلت یا ایمپلنت های آلت که در جهت درمان عدم نعوظ در آلت بیمار کار گذاشته می شوند، دقیقا اندازه ی سیلندر های اسفنجی ( که درآناتومی نعوظ توضیح داده شد) داخل آلت فرد تعبیه می‌گردند، از این رو نمی‌توان به جهت افزایش سایز از آنها استفاده کرد، اما تمامی بیماران بعد از انجام جراحی احساس بزرگتر شدن آلت را خواهند داشت، بدین جهت که بیماران دچار عدم نعوظ و اختلال نعوظ مردان، چون قبل از جراحی تجربه ی نعوظ کامل را نداشته اند و همیشه سیلندر های آلت انها به صورت کامل بزرگ و برجسته نمی‌شد، پس از جراحی این سیلندر ها به صورت کامل بزرگ شده و نعوظ کاملی را تجربه می نمایند، احساس بزرگی و تا حدودی کلفت تر شدن آلت را در مقابل وضعیت قبل از عمل خود خواهند داشت.