بی اختیاری ادراری در مردان چیست؟
بی اختیاری ادراری به معنی عدم توانایی در کنترل دفع ادرار است که منجر به نشت غیر ارادی ادرار می‌شود.
در واقع به دفع غیرارادی ادرار، بی اختیاری ادراری گفته می‌شود. این عارضه علل و انواع مختلفی دارد.
بدون شک بی اختیاری ادراری اثرات عمیقی بر سلامت جسمی و روانی افراد میگذارد.

درمان بی اختیاری ادراری شدید در مردان چیست؟
درمان جراحی استاندارد بی اختیاری ادراری شدید در مردان تعبیه دستگاه اسفنکتر مصنوعی ادرار ZSI 375 است که کنترل در دفع ادرار را فراهم میکند.

دستگاه اسفنکتر مصنوعی ادرار ZSI 375 سوئیسی چه مزایایی نسبت به دستگاه های سه تکه آمریکایی دارد؟
بر خلاف اسفنگتر های سه تیکه، هیچ نیازی به آماده سازی و اتصال قسمتهای مختلف دستگاه، در حین و قبل از جراحی توسط پزشک نمی باشد، علاوه بر این به دلیل اینکه در اسفنگتر مصنوعی ZSI 375 نیازی به قرار دادن یک مخزن یا بالون که با مایع پر شده است در درون محوطه لگن و در کنار مثانه نیست، نیازی به اندازه گیری قطر مجرای ادرار در حین جراحی نیست. بنابراین میزان مدت زمان جراحی، درد، خونریزی و حتی خطر بروز عفونت در حین جراحی کاهش یافته است و به طور کلی روش و پروسه تعبیه آن نیز پیچیده نیست.
بیمار با داشتن اسفنگتر مصنوعی ZSI 375دوره نقاهت کوتاه‌تری دارد.
از قیمت کمتری برخوردار است و همچنین قابلیت تنظیم در حین و حتی پس از جراحی، بدون نیاز به جراحی مجدد، فشار یکنواخت کاف بروی مجرا ادرار و نیز قابلیت عکس برداری ساده از سایر ویژگی های منحصر به فرد آن است.

چه اطلاعات مهمی را قبل از عمل جراحی باید بدانم؟
در صورتی که پزشک شما درمان توسط اسفنگتر مصنوعی ZSI 375را برای شما در نظر بگیرد، شما را جهت دریافت مشاوره به نمایندگی رسمی و انحصاری آن در ایرران (شرکت روبینا پرسیا فارمد) معرفی خواهد کرد.
در اینجا علاوه بر ارائه ی مشاوره به شما، نیاز است مهارت خود را در فشار دادن دکمه‌ی پمپ دستگاه از طریق به کارگیری مدل لاستیکی آبی دستگاه امتحان کنید. بدین وسیله کارشناس درمیابد که مشکلی در استفاده از دستگاه دارید یا میتوانید به راحتی آن را به کار گیرید. حتی میتوانید برای اطمینان بیشتر مدل لاستیکی آبی را در شلوار خود قرار دهید تا شرایط طبیعی‌تری ایجاد شود.

چه اطلاعات مهمی را قبل از عمل جراحی باید بدانم؟
بعد از جراحی تعبیه ی دستگاه، اسفنکتر شما به مدت دو ماه غیرفعال خواهد بود. بنابراین همانند قبل از جراحی بی‌اختیار در دفع ادرار خواهید بود و باید در این مدت از پد جاذب استفاده نمایید.
سپس دستگاه شما توسط پزشک و کارشناس شرکت نمایندگی فعال خواهد شد. و آموزش های لازم به شما داده خواهد شد.

آیا این طبیعی است که بعد از جراحی برای مدتی کیسه بیضه شما متورم یا حساس باشد؟
بله، اما اگر این ناراحتی همچنان ادامه داشت با پزشک خود تماس بگیرید. چنانچه این درد شدید بود، ادامه داشت و کیسه بیضه ملتهب بود و یا از ناحیه جراحی ترشحاتی خارج شود، حتما باید به پزشک خود مراجعه نمایید، چرا که ممکن است عفونت داشته باشید.

آیا دستگاه مشخص و دیده میشود؟
خیر، دستگاه به خوبی در زیر پوست و داخل کیسه بیضه کاشته میشود و هیچکدام از اجزای آن هرگز دیده نمی شوند.

دستگاه چطور و چه زمانی فعال می شود؟
دو ماه پس از عمل جراحی فعال می شود، در آن زمان شما به پزشک خود مراجعه خواهید کرد و او دکمه ی فعال سازی را که درست بالای دکمه پمپ قرار دارد فشار خواهد داد.

هدف از کارگذاری دستگاه اسفنکتر مصنوعی چه می باشد؟
• هدف این است که نشت ادرار شما بسیار کمتر از قبل باشد.
• بعضی از بیماران یا اصلا نیازی به استفاده از پد نخواهند داشت و یا کاهش بسیار قابل توجهی در تعداد استفاده از آن خواهد بود.

آیا این کاملاً طبیعی است که در هنگام بعضی از فعالیت های بدنی مانند ورزش و تمرینات جسمی و وضعیتهای خاص مانند سرفه و یا عطسه، نشت جزیی از ادرار داشته باشیم؟
بله. این بخاطر آن است که فشار کاف به روی مجرای ادرار میزان ثابتی است که نمی تواند در مواقع افزایش فشار شکمی تغییر کند.

بعد از تعبیه ی اسفنکتر مصنوعی زفیر سوئیس ZSI375چه کارهایی نباید انجام بدهم؟
تأکید می شود که از اسب سواری، موتورسیکلت و دوچرخه سواری خودداری شود. (فقط در صورتیکه از زین و یا صندلی مخصوص استفاده شود مجاز هستید). اینگونه فعالیتها فشاری خارجی به کاف و مجاری ادراری وارد میکند که میتواند باعث آسیب دیدگی موقت و یا طولانی شود.
هنگام نشستن مراقب باشید. هر سطحی برای نشستن تا زمانی مناسب است که وضعیت نشستن شما فشار مضاعفی به کاف وارد نکند، از آنجایی که فشار روی آن می تواند موجب خالی شدن کاف شده و در زمانی که می ایستید باعث مقداری نشت ادرار شود و هنگامی که فشار از روی آن برداشته شود، نوار کاف مجدداً مطابق حالت عادی پر شده و تورم می شود.

آیا اسفنکتر مصنوعی ادراری زفیر سوئیس ZSI375تاثیری در فعالیت جنسی من دارد؟
هیچگونه دخالتی در نعوظ و یا فعالیت جنسی شما نخواهد داشت. جلوی نشت ادرار شما را خواهد گرفت.

آیا با داشتن اسفنکتر مصنوعی ادراری زفیر سوئیس ZSI375می توانم MRI کنم؟
این دستگاه به گونه‌ای طراحی شده است که در اسکنرهای MRI و فرودگاه غیر قابل تشخیص و تداخل باشد.

نشت ادرار من کمی افزایش یافته، چه باید بکنم؟
این ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد، می تواند به این معنا باشد که مجرای شما دچار آتروفی شده است و یا کمی از فشار دستگاه شما کاهش یافته است زیرا آناتومی مجراری ادرار در هر فرد با فرد دیگری متفاوت است و ممکن است نیاز به کمی تنظیم و افزایش فشار داشته باشد. این مسئله کاملا عادی است. شما باید با پزشک خود تماس بگیرید و پزشک در مطب به صورت سرپایی با تزریق نرمال سالین به داخل آن فشار را تنظیم مینماید. این از قابلیت های منحصر اسفنکتر مصنوعی ادراری زفیر سوئیس ZSI375می باشد.

اگر به هر دلیلی به تعبیه سوند مجاری ادراری نیاز داشتید، چه باید بکنید؟
حتما باید به کادر درمان و پزشکتان اطلاع بدهید که اسفنکتر مصنوعی ادراری دارید و نباید بدون هماهنگی با پزشک ارولوژیستتان سوند و یا کتتر وارد مجرای ادرار شما کنند.
با پزشک خود و کارشناسان شرکت ارائه دهنده ی اسفنگتر تماس بگیرید.
به این منظور کاف حتما باید باید خالی شود و اسفنکتر غیر فعال گردد، در غیر اینصورت احتمال آسیب به مجرای ادرار و یا کاف وجود دارد. اگر دستگاه غیر فعال نشده باشد آسیب وارد خواهد شد.
از شرکت ارائه دهنده، درخواست دریافت کارت دستگاه (ZEPHYR CARD) را کنید و همواره به همراه داشته باشید تا در صورت نیاز به سایر متخصصین ارائه دهید خصوصا در مواردی که نیاز هست در ناحیه ی لگن شما جراحی انجام شود.

اختلالات در سفتی آلت ومشکل در ارگاسم و بی میلی جنسی به چه دلیل اتفاق می افتد؟
مشکلاتی که باعث این اختلال میشوند به دو دسته کلی تقسیم میشوند، بیماریهای دیابت و فشار خون-عدم فعالیت-چاقی سیگار –چربی خون بالا-اختلالات هورمونی-جراحی و آسیب های لگنی –مصرف داروها و یا علل روحی روانی مثل استرس-افسردگی-عدم ارتباط عطفی خوب بین دو نفر و عدم اعتماد به نفس.

راه درمان شلی و عدم نعوظ آلت تناسلی آقایان که به دارو برطرف نشده است چیست؟
شلی و عدم نعوظ آلت تناسلی آقایان که با روش های درمانی دارویی و غیره برطرف نشده است به راحتی با روش ایمپلنت آلت به صورت مادام العمر قابل درمان میباشد.
گذاشتن پروتز آلت، خط آخر در درمان ناتوانی جنسی برای مردانی می باشد که از ناتوانی جنسی رنج میبرند. در این روش سیلندرهای پروتز داخل آلت قرار میگیرند. در این روش درمان ناتوانی جنسی قطعی می باشد.

آیا کسی متوجه می شود که من پروتز آلت دارم؟
پروتز کاملا در داخل آلت قرار می گیرد و پنهان است. در حقیقت کسی پروتز را نمی تواند ببیند.

آیا پروتز آلت تناسلی مردانه قابل مشاهده است؟
پروتز آلت تناسلی شما از خارج قابل مشاهده نخواهد بود و هیچ کس نمی داند تا زمانی که خود تصمیم به افشای این اطلاعات نداشته باشید.

آیا پروتز قابل تشخیص است؟
پس از جراحی پروتز ممکن است جای زخم کوچکی زیر انتهای آلت در محل اتصال به کیسه بیضه باقی می‌ماند، اما بعید است دیگران متوجه وجود پروتز بادی در آلت تناسلی بشوند.

با داشتن پروتز هم می توانم به اوج لذت جنسی (ارگاسم) برسم؟
بله. پروتز آلت مشکل نعوظ شما را برطرف می کند و اگر قبلا به ارگاسم می رسیدید همچنان هم می توانید به ارگاسم برسید.
در واقع به نعوظ رسیدن و به ارگاسم رسیدن دو مسئله متفاوت هستند.

پروتز آلت چه تاثیری بر رابطه زناشویی می‌گذارد؟
وقتی پروتز باد و متورم می‌شود، باعث می‌شود که آلت مانند حالت نعوظ طبیعی سفت و ضخیم شود. سیلندرها در پروتزهای هیدرولیک (سه تکه) زفیر به گونه ای طراحی شده اند که ضخامت و سفتی آلت بیشتری را ایجاد کنند.
پروتز آلت تناسلی تغییری در پوست آلت یا توانایی مرد برای رسیدن به اوج لذت جنسی ایجاد نمی‌کند. انزال نیز تغییری نمی‌کند.

آیا با گذاشتن پروتز از طول آلت کم می شود؟
پروتز کاملاً مناسب با آناتومی و اندازه ی آلت شما برایتان انتخاب و کار گذاشته می شود.
معمولا با کاشت پروتز هیچ کاهش یا افزایشی در طول آلت اتفاق نخواهد افتاد.

پروتز چقدر موثر است؟
حدود 90 تا 95 درصد از پروتزهای بادی نعوظ‌هایی متناسب با نزدیکی را ایجاد می‌کنند. رضایت بیماران از پروتز بسیار بالا است و معمولاً 80 تا 90 درصد آقایان از نتایج رضایت دارند و خوشحال‌اند که این عمل را برای بهبود روابط جنسی انجام داده‌اند.

آیا بعد از عمل پروتز می توانم به فعالیت های روزانه و تفریحی خود بپردازم؟
بله. بعد از کاشت پروتز افراد می توانند به زندگی عادی برگردند و مانند قبل به تفریحات و فعالیت روزانه خود ادامه دهند می توانند اسب سواری، اسکی، غواصی و سایر ورزش ها را انجام دهند. در واقع پروتز آلت مانعی برای فعالیت هایی که تابحال داشته اند نیست.

آیا روند نعوظ با داشتن پروتز آلت دردناک است؟
به سادگی می تواند به صورت دستی برای مقاربت بالا برود و به صورت دستی در هنگام استراحت خم شود.این فرایند نباید دردناک باشد. اگر درد دارید، با دکتر خود تماس بگیرید.

آیا می توانم با پروتز آلت، بچه دار شوم؟
از آنجایی که جایگذاری پروتز آلت با توانایی شما برای انزال تداخل ندارد، انتظار نمی رود که بر توانایی شما برای پدر شدن و فرزند دار شدن تاثیر بگذارد.

آیا استفاده از پروتز آلت تناسلی راحت است؟ چطور احساس میشود؟
پروتزهای آلت تناسلی شرکت (Zephyr Surgical Implant که به ZSI نیز شناخته می شود) طوری طراحی شده اند تا احساسی طبیعی، پنهان و راحت را ایجاد کنند.
تجربه شما ممکن است بسته به نوع پروتز آلت تناسلی که برای کاشت انتخاب کرده اید متفاوت باشد مثلا پروتز هیدرولیک {قابل تورم / قابل باد شدن} ZSI 475 و یا پروتز مالیبل {قابل خم شدن / قابل انعطاف} ZSI 100 ).

با داشتن پروتز هم می توانم به اوج لذت جنسی (ارگاسم) برسم؟
بله. پروتز بیضه مشکل فقدان بیضه شما را از نظر ظاهری برطرف می کند و اگر قبلا به ارگاسم می رسیدید همچنان هم می توانید به ارگاسم برسید. در دو مسئله ای متفاوت هستند.پس از جراحی کاشت پروتز بیضه چه مواردی ممکن است داشته باشم.درد، ناراحتی و حساسیت به لمس در ناحیه جراحی حداقل برای ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول انتظار می رود. پزشک داروهای مسکن درد را طبق نیاز تجویز می کند. پانسمان حداقل برای چند روز باید باقی بماند. توانایی ادرار کردن نباید تحت تاثیر قرار گیرد. استفاده از محافظ کیسه بیضه توصیه می شود. ممکن است نیاز باشد در شرایطی به ویژه خطر ابتلا به عفونت، از آنتی بیوتیک ها استفاده شود. پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین، دوچرخه سواری، و یا انجام فعالیت های شدید بدنی حدود یک ماه پس از جراحی.

آیا کسی متوجه می شود که من پروتز بیضه دارم؟
پروتز کاملا در داخل کیسه بیضه قرار می گیرد و پنهان است. در حقیقت کسی پروتز را نمی تواند ببیند.

یا پروتز نیاز به تعویض و عمل جراحی مجدد دارد؟
بصورت طبیعی و در صورتی که مسئله ی خاصی بوجود نیاید، خیر، نیاز به تعویض و عمل جراحی مجدد پیدا نخواهد کرد و مادام العمر خواهد بود.

آیا بعد از عمل پروتز می توانم به فعالیت های روزانه خود بپردازم؟
بعد از کاشت پروتز افراد می توانند به زندگی عادی برگردند در واقع پروتز مانعی برای فعالیت هایی که تابحال داشته اند نیست اما فعالیت جسمی باید به مدت ۲۴ ساعت بعد از عمل قطع شده و استراحت کنید. همچنین باید به مدت ۷ روز از فعالیت‌ شدید (از جمله فعالیت جنسی) و یا بلند کردن اجسام سنگین اجتناب کنید. پس از آن می‌توانید فعالیت‌های عادی خود را انجام دهید. حدوداً یک ماه پس از جراحی از بلند کردن وزنه های سنگین، دوچرخه سواری یا فعالیت بدنی شدید خودداری کنید.
با قرار دادن بسته‌های یخ به مدت ۲۴ ساعت می‌توانید از تورم بکاهید. اگر شغل شما اداری و یا شامل فعالیت بسیار سبک است، احتمالاً می‌توانید ۲ یا ۳ روز بعد از عمل جراحی به محل کار خود بازگردید. اما هنگام تصمیم‌گیری برای بازگشت به کار، به یاد داشته باشید که در چند روز اول بعد از جراحی، احتمال بروز مقداری درد و ناراحتی وجود دارد.
پزشک در صورت لزوم داروی درد را برای شما تجویز می کند. باند حداقل برای چند روز در جای خود باقی خواهد ماند. توانایی ادرار کردن شما نباید تحت تأثیر قرار گیرد.

در صورت بروز چه مواردی بایستی با پزشک خود تماس بگیریم؟
تب، احساس درد شدید، جمع شدن مایعات اطراف بیضه، کبودی و خون مردگی، احساس ناراحتی و تپش نبض در محل، عفونت.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat.

مجرای ادرار یک ساختمان لوله ای شکل است که از طریق آن در حین ادرار کردن ادرار داخل مثانه به بیرون هدایت می شود. بیمارانیکه دارای تنگی مجرای ادرار (Urethral Stricture in Women) هستند ممکن است دچار علائم ادراری آزار دهنده مثل جریان ادرار ضعیف و باریک، معطل شدن در حین ادرار کردن، و زور زدن جهت خالی کردن مثانه شوند. یکی از علل مهم عفونتهای ادراری مکرر در خانمها، همین تنگی مجرای ادرار است.
تنگی مجرای ادرار در خانمها چهار تفاوت عمده با تنگی مجرای ادرار در مردان دارد:
• خیلی کمتر از مردان دیده می شود.
• شدت آن از تنگی مجرای ادرار در مردان کمتر است.
• درمان آن اکثراً راحتر از درمان تنگی مجرای ادرار در مردان می باشد.
• بیشتر از مردان می تواند منجر به بی اختیاری ادرار شود.
جالب است بدانیم که اکثر خانمهای مبتلا به تنگی مجرای ادرار با علائم ادراری تحریکی مثل تکرر ادرار، احساس فوریت در ادرار کردن و بی اختیاری ادراری مراجعه می کنند.
اگر تنگی مجرای ادرار درمان نشود می تواند منجر به عوارض خطیر زیر شود:
• احتباس ادراری
• عفونتهای راجعه در سیستم ادراری
• اختلال در عملکرد مثانه
• نارسائی کلیوی
تقریباً ۵ درصد خانمهائیکه دارای علائم ادراری هستند، مبتلا به تنگی مجرای ادرار (Urethral Stricture) واقعی می باشند. مجرای ادرار در خانمها ۱۰-۶ میلیمتر قطر و ۴ سانتی متر طول دارد (شکل ۱). مجرای ادرار در خانمها دارای یک پوشش مخاطی ظریف در داخل و در خارج آن دارای یک لایه عضلانی است. اطراف لایه عضلانی یک لایه عضله مخطط وجود دارد که اسفنکتر ادراری را تشکیل می دهد، کار اسفنکتر ادراری جلوگیری از بی اختیاری ادراری است. اگر در حین ضربه و آسیب به مجرا این اسفنکتر نیز دچار آسیب شود، بیمار علاوه از ابتلا به تنگی مجرای ادرار،‌ مبتلا به بی اختیاری ادرار نیز خواهد شد.
علل تنگی مجرای ادرار در خانمها عبارتند از:
• عفونت
• ضربه
• دستکاری مثل سوند زدن
• و هر نوع جراحی بر روی مجرای ادرار
تنگی مجرای ادرار در خانمها (Urethral stricture in women) نادر است ولی گشاد کردن مجرای ادرار در خانمها زیاد انجام می شود، اگر خانمی دارای تنگی مجرای ادرار نباشد، همین گشاد کردن مجرای ادرار ممکن است سبب پارگی مجرای ادرار و ایجاد تنگی واقعی مجرای ادرار گردد.
تشخیص و ارزیابی
تشخیص تنگی مجرای ادرار در خانمها نیازمند اخذ شرح حال دقیق و اقدامات پاراکلینیکی از جمله سیستوسکوپی و رادیو گرافی (شکل ۲) دارد. در صورت نیاز می توان از تستهای پیچیده مثل یوروفلومتری که در آن میزان جریان ادرار و فشارهای داخل مجرای ادرار و مثانه به همراه سایر پارامترها اندازه گیری می شوند، استفاده کرد. باید در خانمها مواظب بود مثانه عصبی (نوروژنیک) را با تنگی مجرای ادرار اشتباه نکرد. در مثانه عصبی، عصب گیری مثانه مختل می شود. پرشدن طبیعی مثانه و خالی شدن طبیعی آن نیازمند عصب گیری طبیعی است. در عده ای از بیماریها عصب گیری مثانه مختل شده و به اصطلاح مثانه عصبی ایجاد می شود. مهمترین این بیماریها که سبب مثانه عصبی می شوند عبارتند از:
• دیابت
• سکته مغزی
• آسیب به نخاع شوکی مثل قطع نخاع هنگام تصادف
• هر نوع جراحی در داخل لگن
• پرتودرمانی لگن
درمان
درمان بستگی به محل تنگی، شدت و وسعت آن دارد. بسیاری از تنگی های مجرای ادرار در خانمها را می توان با گشاد کردنهای مکرر مجرا درمان کرد. ولی مدت زمانی که بعد از هر بار گشاد کردن مجرا بیمار راحت خواهد بود، متغیر است. در تعداد قابل توجهی از بیماران تنگی عود می کند. بندرت نیاز به این می شود که یک عمل ترمیمی باز بر روی مجرای ادرار صورت گیرد. ولی باید گوشزد کرد که بعلت کوتاهی مجرای ادرار در خانمها، هرگونه دستکاری مجرا می تواند منجر به بی اختیاری ادرار گردد. در بعضی بیماران که مناسب برای جراحی نیستند، به بیمار یاد داده می شود که هر ۴ ساعت مثانه خود را با سونداژ خالی کند.

سیستم ادراری از چه بخش های تشکیل شده است؟
سیستم ادراری از چهار قسمت اصلی تشکیل شده می شود که عبارتند از کلیه، حالب، مثانه و مجرای ادرار. در یک فرد بالغ دو لوله حالب به طول تقریبی 25 سانتی متر کلیه ها را به مثانه وصل می کنند.

انسداد حالب به چه معناست؟
هر گونه انسداد در مسیر حالب راه خروجی کلیه ها را مسدود می کند و ممکن است عملکرد کلیه را مختلسازد. هر چه زمان انسداد طولانی تر باشد احتمال آسیب به کلیه بیشتر خواهد بود، بنابراین هر چه سریعتر باید عامل انسدادی حالب برطرف گردد. به صورت کلی عامل انسدادی ممکن است درون لوله حالب باشد که به آن انسداد داخلی گفته می شود و یا عامل انسدادی به صورت توده ای از خارج بر روی حالب فشار بیاورد که به آن انسداد خارجی می گوییم.

شایع ترین عوامل ایجاد انسداد در حالب چیست؟
• تومورهای درون حالب،
• اثر فشاری رشد بافت در اندام های داخلی و نزدیک به حالب:مانند تومورهای سرطانی و غیر سرطانی، اندومتریوز رحم و فشار جنین بر روی مثانه در زنان و متورم شدن و التهاب پروستات در مردان،
• دستکاری های پزشکی از جمله وارد کردن وسیل های مانند اندوسکوپ به درون حالب،
• استفاده ی متناوب یا طولانی مدت از سوند ادراری،
• ضربه و آسیب دیدگی میزراه یا لگن،
• پرتو درمانی، • التهاب بلند مدت دیواره حالبکه معمولا به دنبال بیماری هایی نظیر سلیا بیماری های انگلی رخ می دهد، .
• تنگی و یا ناهنجاری مادرزادی و غیره
• همچنین تشکیل بافت اِسکار در حالب یا میزنای موجب تنگی حالب می شود.

علائم و نشانه های انسداد حالب چیست؟
انسداد حالب ممکن است هیچ علامت یا نشانه ای نداشته باشد .علائم و نشانه هایی که در این انسداد رخ می دهد بسته به ناقص یا کامل بودن انسداد، چگونگی شکل گیری آن و یک طرفه و یا دو طرفه بودن انسداد، متفاوت می باشد .اما به طور کلی که دلیل آن ،تب ، علائم وجود انسداد در حالب عبارتند ازدرد در ناحیه ی میانی پهلو ایجاد عفونت به دنبال انسداد می باشد .تهوع و استفراغبه دلیل بالا رفتناوره و وجود خون در ،تغییرات در حجم ادرار ،کراتینین بدنبال اختلال در عملکرد کلیه ها .فشارخون ،عفونت های مکرر دستگاه ادراری.

روش های تشخیص انسداد حالب به چه صورت است؟
برای تشخیص انسداد حالب می توان از روش های زیر استفاده کرد:
آزمایش خون و ادرار: برای بررسی علائم عفونت و سطح خونی کراتینین.
سونوگرافی :برای مشاهده کلیه ها و حالب .همچنین اختلالات انسداد حالب مادرزادی، در طول دوران بارداری را می توانتوسط سونوگرافی تشخیص داد. در سونوگرافی می توان تجمع ادرار در لگنچه کلیه و قسمت قبل از انسداد حالب را دید که به آن هیدرویورترونفروز گفته می شود.
سی تی اسکن :هم هیدرویورترونفروز را نشان می دهد و هم می تواند عامل انسدادی چه در داخل حالب باشد و چه در خارج آن را نشان دهد.
ام آر آِی پیلوگرافی وریدی که روشی تصویربرداری برای بررسی مسیر جریان ادرار ازکلیه ها تا مثانه است که توسط تزریق وریدی ماده حاجب انجام می گیرد.
اسکن هسته ای کلیه یورتورسکوپی :که بااستفاده از لنز و دوربین داخل مثانه و حالب بررسی میگردد و در صورت لزوم امکان کارگزاری استنت های حالب نیز با این روش فراهم است.

درمان انسداد و تنگی های حالب به چه روش های انجام می شود؟
هدف از درمان انسداد حالب، حذف انسداد و در صورت نبود امکان حذف عامل انسدادی باز کردن مسیر حالب برای جلوگیری از آسیب کلیوی و یا ترمیم کلیه است .در صورتی که عفونت وجود داشته باشد در کنار روش های درمانی، ممکن است از آنتی بیوتیک نیز استفاده شود. اگر انسداد حالب باعث درد شدید شود ممکن است به یک روش اورژانسی برای تخلیه ادرار از بدن به طور موقت و از بین بردن مشکلات ناشی از انسداد نیاز باشد .استفاده از استنت حالب (دابل جی ) و نفروستومی (تعبیه لوله ی تخلیه برای کلیه از طریق پوست ) از این دسته می باشند.J Dubble ( استنت حالب دبل جی لوله ای پلاستیکی است که یک سر آن در لگنچه،) کلیه و سر دیگر آن در مثانه قرار می گیرد تامسیر حالب را باز نگه می دارد. لوله ای است که یک سر آن داخل لگنچه ی کلیه و سر دیگر آن ازپوست، نفروستومی خارج می گردد تا ادرار را مستقیما از کلیه خارج کند. روش های جراحی نیز برای برطرف کردن انسداد حالب ممکن است بصورت باز، اندوسکوپیک یا لاپاراسکوپیک انجام گیرد که انتخاب آن بستگی به علت ایجاد کننده انسداد و شرایط عمومی بیمار دارد.

استنت بلند مدت حالب یوونتا:
UVENTA ™ Ureteral Stent شامل یک استنت فلزی قابل کاشت به همراه سیستم جایگذاری آن است. این استنت از یک ساختار مش مانند فلزی از جنس نیتینول انعطاف پذیر به صورت در بین این دو لایه به شکلی منحصر به فرد تشکیل شده است که یک غشای دو استنت قرار گرفته و آن را پوشانده است. نشانگرهای رادیواپاک با هدف قرار دادن و بررسی موقعیت دقیق استنت به روی آن مستقر شده اند.

ویژگی های استنت بلند مدت یوونتا:
نسل جدید از استنت های پوشش دار و خودبازشونده به خوبی فشار انسداد بدخیم را رفع و حالب را باز نگه میدارند،عدم رشد بافتی به درون استنتو عدم مهاجرت و جابجایی آن از خصوصیات برجسته و تفاوت ایجاد شده توسط استنت های یونتا با استنت های قدیمی می باشد.
• دارای سه لایه (مش-غشا-مش)
• دارای قابلیت خود بازشونده بر اساس حرارت طبیعی بدن،
• نیروی شعاعی بهینه
• سازگاری بالا با بدن،
• قطر بزرگ جهت بازآزمایی،
• قابلیت بررسی و دید بسیار خوب تحت فلوروسکوپی
• از قبل قرارداده شده و آماده شده در سیستم جایگذاری و برای تعبیه آسان
• امکان خروج و یا تغییر دادن مکان استنت بوسیله ی نخ تحتانی آن

موارد مصرف استنت حالب یوونتا به چه صورت است؟
انسداد های بدخیم حالب ناشی از : سرطان های کولورکتال، معده، دهانه رحم، تخمدان، پروستات و رحم. ،UPJ انسداد تنگی ناشی از فیبروز، فیبروز خلفی صفاقی ناشی از رادیوتراپی، تنگی ناشی از آناستوموز پس از پیوند کلیه، بیمار با ترس از تعویض مکرر استنت دبل جی و روش تعویض PCN

آیا من بی اختیاری ادرار دارم؟

آیا شما یکی از رایج ترین علائم بی اختیاری ادرار را تجربه کرده اید؟

بی اختیاری ادرار استرسی چیست؟

بی اختیاری ادرار استرسی از دست دادن غیرارادی ادرار در حین فعالیت های بدنی مانند خندیدن، پریدن، عطسه کردن یا بلند کردن اجسام سنگین است. این شایع ترین شکل بی اختیاری ادرار است.

به دکترم چی بگم؟

من برخی یا همه علائم زیر را تجربه می کنم:

درد، فشار یا برآمدگی “آن پایین”، مشکل در ادرار کردن یا دفع مدفوع، نشت ادرار و یا نیاز به استفاده مکرر از توالت و حمام، درد در هنگام ادرار کردن، …

علائم من ______ (روزها، هفته ها، ماه ها، سال ها) قبل شروع شد.

من این علائم را دارم ______ (روزانه، چند بار در هفته، گاهی اوقات و غیره).

این علائم بر زندگی من تأثیر می گذارد و من می خواهم راه هایی برای درمان آنها پیدا کنم.

چه سوالاتی باید از پزشکم بپرسم؟

آیا فکر می کنید من علائم اختلال کف لگن را دارم؟

اگر چنین است، چه نوع اختلال(های) کف لگنی دارم؟

چه چیزی باعث علائم من می شود؟

آیا علائم من بهتر می شود؟

برای کاهش یا پایان دادن به این علائم چه کنم؟

بعدش چکار کنم؟

به نظر شما چه گزینه های درمانی برای من بهتر است؟

سایر بیماران با هر گزینه درمانی چه نتایجی را تجربه کرده اند؟

برخی از علائم بی اختیاری ادرار استرسی چیست و چگونه ایجاد می شود؟

بی اختیاری ادرار استرسی عبارت است از از دست دادن غیرارادی ادرار در حین فعالیت بدنی که ممکن است شامل سرفه، خنده یا بلند کردن بدن باشد اما محدود به آن نمی شود. بی اختیاری زمانی رخ می دهد که ماهیچه هایی که از مجرای ادرار (لوله ای که ادرار را از بدن خارج می کند) حمایت می کنند، ضعیف یا آسیب ببینند. این می تواند در نتیجه زایمان، ضربه، چاقی، سابقه خانوادگی، تغییرات هورمونی و بسیاری دلایل دیگر اتفاق بیفتد.

دکترم می گوید بی اختیاری ادرار استرسی دارم. آیا انواع مختلفی وجود دارد؟

بله انواع مختلفی دارد. یکی از انواع آن هایپرموبیلیتی نامیده می شود، “هایپر” به معنای بیش از حد است و “تحرک” به حرکت اشاره دارد که می تواند ناشی از زایمان، جراحی قبلی لگن یا تغییرات هورمونی باشد. حرکت بیش از حد زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های طبیعی کف لگن دیگر نتوانند حمایت لازم را از مجرای ادراری فراهم کنند. این ممکن است منجر به افتادن مجرای ادرار در هنگام اعمال فشار رو به پایین شود که منجر به نشت غیر ارادی می شود. نوع دیگر را ISD می گویند. این به ضعیف شدن عضلات اسفنکتر مجرای ادرار یا مکانیسم بسته شدن اشاره دارد. در نتیجه، اسفنکتر بدون توجه به موقعیت گردن مثانه یا مجرای ادرار به طور طبیعی عمل نمی کند.

چند گزینه درمانی وجود دارد؟

اغلب اوقات، در ابتدا از گزینه های درمانی محافظه کارانه برای بی اختیاری استرسی ادرار استفاده می شود. برخی از این گزینه‌های درمانی عبارتند از اصلاح رفتار – مانند کاهش مصرف مایعات، دفع به موقع ادرار و حذف کافئین، یا تمرین عضلات کف لگن مانند تمرینات کگل برای تقویت عضلات کف لگن و اسفنکتر. این نوع درمان ها ممکن است علائم را بهبود بخشند یا نکنند. وقتی علائم شدیدتر هستند یا گزینه های محافظه کارانه کار نمی کنند، تزریق مواد حجیم (یورولون) یا جراحی اسلینگ (سافت لیفت) ممکن است یک گزینه باشند.

بی اختیاری ادرار استرسی بسته به ماهیت دقیق بی اختیاری و شدت آن به روش های مختلفی قابل درمان است. از آنجایی که وضعیت بیماری و آناتومی برای هر بیمار متفاوت است، نتایج ممکن است متفاوت باشد. برای همه گزینه های درمانی موجود با یک متخصص مشورت کنید.

سیستم اسلینگ میان پیشابراه چیست؟

به گونه‌ای طراحی شده است که یک مش شبیه به یک نوار توری شکل در زیر مجرای ادرار برای حمایت و جلوگیری از افتادن آن در حین فعالیت بدنی ایجاد می‌کند.

انواع گزینه های اسلینگ چیست؟

تفاوت در نحوه قرار دادن مش در زیر مجرای ادرار است. از آنجایی که وضعیت بیماری و آناتومی برای هر بیمار و همچنین نوع بی اختیاری ادرار استرسی متفاوت است، برای همه گزینه های درمانی موجود با یک متخصص مشورت کنید.

چگونه می توانم بفهمم که اسلینگ گزینه خوبی برای من است؟

این تصمیمی است که باید توسط شما با مشورت یک متخصص گرفته شود. شما باید این فرصت را داشته باشید که با متخصص خود درباره تمام گزینه های درمانی خود صحبت کنید و سپس تصمیم بگیرید که کدام برنامه درمانی برای وضعیت پزشکی خاص شما مناسب تر است.

اگر بخواهم اسلینگ داشته باشم، جراحی من چگونه انجام می شود؟

تخمین زده می شود که یک روش اسلینگ با حداقل تهاجم بین 30 تا 45 دقیقه طول بکشد. این تخمین می تواند به دلایل زیادی متفاوت باشد. متخصص شما در مورد نوع بیهوشی، مراحل خاص عمل با شما صحبت خواهد کرد و باید به تمام سوالات شما پاسخ دهد. روش‌های اسلینگ میانی مجرای ادرار اغلب روش‌های سرپایی هستند، در این صورت، اکثر بیماران در همان روز به خانه بازمی‌گردند.

خطرات و عوارض احتمالی جراحی چیست؟

مانند بسیاری از روش های جراحی، خطرات و عوارض احتمالی مرتبط با جراحی SUI وجود دارد. متخصص شما می تواند خطرات خاص شما را بر اساس سابقه پزشکی و رویکرد جراحی مورد استفاده شما توضیح دهد.

لطفاً با پزشک خود مشورت کنید تا در مورد خطرات و عوارض مربوط به مواد جراحی خاصی که دریافت می کنید صحبت کنید.

عوارض جانبی و خطرات شناخته شده زیر به دلیل قرار دادن بند مشبک زیر مجرای پیشابراه (زیر مجرای ادرار) گزارش شده است، که هر یک ممکن است ادامه داشته باشد و محدود به این ها نیست: واکنش آلرژیک به ایمپلنت، خونریزی از واژن، تشکیل هماتوم، عدم رفع بی اختیاری استرسی ادرار بیمار، باز شدن برش واژن (برش بعد از جراحی)، دیسپارونی (درد در حین مقاربت)، ادم و اریتم در محل جراحی (تورم و قرمزی)، واکنش بدن به جسم خارجی (پاسخ بدن به ایمپلنت) که ممکن است حاد یا مزمن باشد، عفونت، التهاب که ممکن است حاد یا مزمن باشد (تحریک، قرمزی، درد یا تورم در محل جراحی در نتیجه جراحی)، ضعف پا (ضعف عضلانی)، فرسایش در مجرای ادرار، مثانه یا سایر بافت‌های اطراف و اکستروژن به داخل واژن ، درد در لگن، واژن، کشاله ران، ران و ناحیه فوق عانه که ممکن است حاد یا مزمن باشد، درد هنگام مقاربت که ممکن است برطرف نشود، سوراخ شدن یا پارگی عروق، اعصاب، مثانه، مجرای ادرار یا روده (سوراخ یا آسیب به این یا سایر بافت ها که ممکن است در حین قرار دادن اتفاق بیفتد)، ایجاد اسکار، احتباس (کاهش یا ناتوانی کامل در تخلیه مثانه). در وقوع این حوادث ممکن است نیاز به مداخله جراحی و حذف احتمالی کل مش باشد. برداشتن مش یا اصلاح عوارض مربوط به مش ممکن است شامل چندین جراحی باشد. حذف کامل مش ممکن است امکان پذیر نباشد و جراحی های اضافی ممکن است همیشه عوارض را به طور کامل اصلاح نکنند.

علت افتادگی اندام لگن چیست؟

افتادگی اندام لگن زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات و رباط‌های کف لگن کشیده می‌شوند تا آنقدر ضعیف شوند که اندام‌های لگن را در موقعیت صحیح نگه دارند. علل بالقوه شامل بارداری و زایمان، پیری و یائسگی، چاقی، تومورهای لگن، سرفه مزمن، یبوست مزمن، بلند کردن اجسام سنگین، جراحی های قبلی لگن یا عوامل ژنتیکی است.

برخی از علائم افتادگی اندام لگن چیست؟

فشار یا ناراحتی در ناحیه واژن یا لگن، که اغلب با فعالیت های بدنی مانند ایستادن طولانی مدت، دویدن یا دوچرخه سواری بدتر می شود. علائم دیگر عبارتند از کاهش کنترل در مثانه و/یا روده، برآمدگی در نزدیکی دهانه واژن، مقاربت دردناک و غیره.

گزینه های درمانی برای افتادگی اندام لگن چیست؟

بسته به شدت و نوع پرولاپس، پزشک شما در مورد گزینه های درمانی مختلفی که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید صحبت خواهد کرد. تمرینات کف لگن برای تقویت کف لگن، معروف به کگل، ممکن است برای موارد خفیف کافی باشد. یکی دیگر از گزینه‌های درمانی، پساری است، وسیله‌ای حلقه‌مانندی که در واژن استفاده می‌شود تا از اندام‌هایی که افتاده (یا افتادگی) پشتیبانی کند. پساری ها معمولاً توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی نصب می شوند. اگر علائم همچنان آزاردهنده هستند و با پساری یا سایر گزینه های غیر جراحی قابل کنترل نیستند، ممکن است به جراحی نیاز باشد. تمام گزینه های درمانی باید با پزشک شما در میان گذاشته شود.

چه زمانی جراحی برای درمان افتادگی اندام لگن توصیه می شود؟ نمونه هایی از جراحی هایی که برای درمان افتادگی اندام لگن انجام می شود چیست؟

اگر درمان‌های غیرجراحی تسکین کافی برای علائم شما ایجاد نکرد و افتادگی اندام لگن همچنان باعث درد، مشکلاتی در عملکرد روده و مثانه می‌شود یا در فعالیت جنسی شما اختلال ایجاد می‌کند، می توانید گزینه‌های جراحی را با پزشک خود در میان بگذارید. هدف از هر نوع درمان جراحی برای پرولاپس ترمیم بافت نگهدارنده اندام یا دیواره واژن با استفاده از بافت های خود بیمار یا مش جراحی است. جراحی را می توان از طریق شکم یا واژن انجام داد. جراحی های انجام شده از طریق شکم ممکن است به روش لاپاراسکوپی یا از طریق برش های باز شکم انجام شود. مهم است که همه گزینه های خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا مشخص کنید کدام برنامه درمانی برای وضعیت پزشکی خاص شما مناسب است.

روش‌های جراحی که از بافت‌ها و رباط‌های خود بیمار برای درمان افتادگی اندام‌های لگنی استفاده می‌کنند شامل کولدوپلاستی اصلاح‌شده مک‌کال، تعلیق بالای رباط رحمی خاجی، تثبیت رباط رحمی و تثبیت رباط ساکروسپینوس است.

روش‌های جراحی که از مش (ساکرومش) جراحی برای درمان پرولاپس از طریق برش شکمی و یا لاپاراسکوپی استفاده می‌کنند شامل ساکروهیستروپکسی یا ساکروکولپوپکسی می‌شوند.

اگر پزشک تشخیص دهد که رحم بیمار به داخل واژن افتاده است، برداشتن رحم با جراحی (هیسترکتومی) ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی برای افتادگی اندام لگنی توصیه شود.

چگونه از مش جراحی در درمان پرولاپس اندام لگن استفاده می شود؟

مش جراحی یک وسیله پزشکی است که عموماً برای ترمیم بافت ضعیف یا آسیب دیده استفاده می شود. در روش های اوروژنیکولوژیک، مش جراحی به طور دائم برای تقویت دیواره ضعیف واژن برای ترمیم افتادگی اندام لگنی تعبیه می شود.

چه نوع موادی ممکن است استفاده شود و چه خطراتی دارد؟

این شامل یک مش پلی پروپیلن مصنوعی است. این ماده دیواره واژن را در محل افتادگی اندام لگنی تقویت می کند. لطفاً با پزشک خود مشورت کنید تا در مورد خطرات و عوارض مربوط به مواد جراحی خاصی که دریافت می کنید صحبت کنید.

احتمال عود افتادگی من بعد از جراحی چقدر است؟

مانند هر روش دیگری، برخی از بیماران موفق خواهند شد در حالی که برخی دیگر موفق نخواهند شد. تخمین نتایج خاص شما دشوار است. پزشک شما همه گزینه های شما را توضیح می دهد و با شما صحبت می کند که کدام برنامه درمانی برای وضعیت پزشکی خاص شما مناسب است. پزشک شما تعدادی از عوامل را برای تعیین احتمال عود در وضعیت شما در نظر می گیرد. مناسب ترین برنامه درمانی برای شما با در نظر گرفتن بسیاری از این عوامل تعیین می شود.

اگر مش جراحی در نقطه ای پس از جراحی از دیواره واژن من عبور کند، چه می شود؟

فرسایش مش (وجود مواد مش در اندام های اطراف واژن) می تواند به دنبال درمان افتادگی اندام لگن با مش جراحی رخ دهد. درمان این عوارض ممکن است شامل روش های جراحی اضافی باشد که ممکن است عارضه را اصلاح نکند. در صورت بروز فرسایش، پزشک بهترین روش درمانی را برای شما تعیین خواهد کرد. فرسایش مش جراحی و درد می تواند سال ها پس از قرار دادن مش اولیه رخ دهد. بنابراین، مهم است که به معاینات سالانه و سایر معاینات معمول و مراقبت های بعدی ادامه دهید.

اگر قرار است در جراحی پرولاپس اندام لگن از مش جراحی استفاده شود، آیا پزشک من اطلاعاتی در مورد محصولی که قرار است کاشته شود خواهد داشت؟

بله. شما باید از پزشک خود بخواهید که یک کپی از اطلاعات آموزشی بیمار که ممکن است در مورد محصول خاص مورد استفاده در طی جراحی شما داشته باشد به شما بدهد و آن را در پرونده جراحی شخصی شما نگهداری کند.

بعد از جراحی چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

قبل از ترخیص از بیمارستان، ممکن است برای تسکین هر گونه ناراحتی که ممکن است تجربه کنید، دارویی برای شما تجویز شود. نحوه مراقبت از ناحیه برش به شما آموزش داده خواهد شد. بنا به صلاحدید پزشک، اکثر بیماران در عرض 6 تا 8 هفته فعالیت های متوسط را از سر می گیرند، بدون هیچ گونه فعالیت شدید تا 12 هفته تا امکان بهبودی فراهم شود.

در دوران نقاهت چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

تجربه بهبودی هر بیمار منحصر به فرد است، و شما باید با پزشک خود در مورد انتظارات او در مورد شما مشورت کنید. پزشک تعیین می کند که چه نوع بیهوشی در طول جراحی شما استفاده می شود، مدت زمانی که ممکن است پس از جراحی در بیمارستان بستری شوید، نیاز شما به داروهای اضافی پس از جراحی (به عنوان مثال آنتی بیوتیک) و اینکه آیا باید با یک دارو به خانه بروید یا خیر. کاتتر (یک لوله پلاستیکی انعطاف پذیر که ادرار را از مثانه تخلیه می کند) داشته باشید و یا نه. پس از انجام جراحی پرولاپس، ممکن است احساس درد کنید. در صورت بروز درد همراه با ادرار، خونریزی، مقاربت دردناک، درد شدید، مشکلات مدفوع یا سایر مشکلات پس از جراحی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

لطفاً در مورد فعالیت هایی که در دوران بهبودی باید از آنها اجتناب کنید، با پزشک خود مشورت کنید.

مثانه بیش فعال چیست؟

مثانه بیش فعال با نام اختصاری (OAB) شناخته می‌شود و باید آن را میل ناگهانی و غیرقابل کنترل فرد به دفع ادرار در دفعات زیاد دانست. اغلب این افراد به صورت غیر ارادی بی‌اختیاری را تجربه می‌کنند و مثانه پرکار آن‌ها را وادار به ادرار کردن در شب خواهد کرد. 

این سندرم افراد زیادی را در سراسر جهان درگیر کرده است که اغلب آن‌ها برای مدیریت علائم مثانه پرکار دچار مشکل هستند، زیرا این سندرم به شکل غیر قابل پیش‌بینی اتفاق می‌افتد.

علائم مثانه بیش فعال

این علائم در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد. در واقع هر نوع نشانه و علامت مربوط به بی‌اختیاری ادرار را نباید بیش فعالی مثانه در نظر گرفت. افراد زیادی پس از خنده‌های بلند یا نگه داشتن ادرار در زمان طولانی دچار نشتی ادرار می‌شوند. 

با این حال باید مهمترین علائم مثانه بیش فعال را نیاز فوری به تخلیه و تکرر آن دانست. در زیر با علائم مثانه بیش فعال بیشتر آشنا شوید:

• فوریت‌های ادراری: فرد به‌طور ناگهانی و غیر قابل کنترل نیاز به ادرار کردن پیدا می‌کند. در واقع شخص مبتلا به سندرم مثانه پرکار از زمانی که به ادرار کردن نیاز دارد تا رسیدن به دستشویی مدت بسیار کوتاهی وقت خواهد داشت.
• تکرر ادرار:فرد بیش از حد معمول در شبانه‌روز ( بیشتر از 8 بار در 24 ساعت) به ادرار کردن نیاز پیدا می‌کند.
• بی‌اختیاری ادرار: در این مواقع فرد به‌طور ناگهانی و غیر قابل کنترل نیاز به ادرار کردن پیدا می‌کند و تا زمان رسیدن به دستشویی دچار نشت ادرار می‌شود.
• شب ادراری:فرد حتما بیش از یک بار در طول شب برای تخلیه ادرار بیدار می‌شود

سلامت زنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. شیوع عفونت های مختلف ادراری – تناسلی در زنان بالا اس و رعایت بهداشت آلت تناسلی از ورود جرم و میکروب به دستگاه دفع ادرار جلوگیری می کند. رفتارهای بهداشتی بسیار مهمی در بروز عفونت ادراری در زنان باردار دارند. عفونت ادراری را ممکن است هر فردی با هر جنسیتی مبتلا گردد اما آن چیزی را که باید بدانید این است که خانمها بیشتر از آقایان دچار این عارضه می گردند.

علت مهم در این زمینه وجود دارد که مهم‌ترینش، آناتومی ناحیه ادراری و تناسلی خانم‌هاست. طول مجرای ادرار در خانم‌ها خیلی کوتاه‌تر از آقایان است و همین امر، عفونت‌‌های ادراری را که عمدتا بالارونده هستند، افزایش می‌دهد. علت دوم، نزدیک بودن مقعد و واژن به مجرای ادرار است.

در هر تماس، حجم بسیار زیادی میکروب وارد مجرای ادرار می‌شود که اگر خانم به‌موقع و پس از تماس جنسی ادرار نکند یا حجم مایعاتی که استفاده می‌کند کم باشد، به عفونت ادراری مبتلا خواهدشد. عامل دیگر، قطع و وصل جریان ادرار هنگام ادرار کردن است و عدم رعایت بهداشت نیز علت دیگر است.

با رعایت بهداشت به راحتی می‌توان از بسیاری از عفونت‌های ادراری پیشگیری کرد. مهم‌ترین نکته این است که هنگام شست‌وشو و طهارت و حتی خشک کردن،‌ دست یا دستمالی که به ناحیه مقعد کشیده می‌شود، به سمت جلو نیاید. بنابراین با شستن از جلو به سمت عقب می‌توان از عفونت‌ها پیشگیری کرد. همچنین عوض نکردن لباس زیر به‌طور مرتب و وجود رطوبت و نم در آن سبب ایجاد کلونی‌های میکروبی و قارچی در لباس زیر می‌شود.

سعی کنید لباس زیرتان همیشه خشک باشد. البته برخی میکروب‌ها به نام لاکتوباسیل هم در این ناحیه هستند که در اطراف واژن زندگی می‌کنند و محیط اطراف واژن و مجرای ادرار را اسیدی و این منطقه را برای رشد باکتری‌ها نامناسب می‌کنند. حال اگر به هر دلیل این لاکتوباسیل‌ها از بین بروند، اسیدیته منطقه به هم می‌خورد و جهت رشد سایر باکتری‌ها مناسب می‌شود.

رفتارهای پیشگیری کننده از عفونت ادراری تناسلی و نکاتی برای سالم نگه داشتن دستگاه ادراری:

کاهش مصرف کافئین:
کافئین بیش از حد می‌تواند منجر به کم آبی بدن شود که در نهایت می‌تواند خطر ابتلا به سنگ کلیه، عفونت مثانه و سایر مشکلات را افزایش دهد.

پاک کردن از جلو به عقب مقعد (در زنان):
مقعد و رکتوم دارای تعداد زیادی باکتری هستند. پاک کردن از جلو به عقب تضمین می‌کند که باکتری‌ها با واژن تماس پیدا نمی‌کنند.

استفاده‌ از دستشویی بهداشتی در اغلب اوقات و احساس نیاز:
سعی کنید حداقل هر 3 تا 4 ساعت یکبار ادرار کنید. نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی در مثانه می‌تواند ماهیچه‌های مثانه را ضعیف کند.

نوشیدن آب زیاد:
وقتی آب کافی نمی‌نوشید، ادرار در مثانه می‌‌تواند غلیظ شود. ادرار غلیظ می‌تواند باعث سوزش هنگام ادرار شده و خطر ابتلا به عفونت مثانه یا سنگ کلیه را افزایش دهد. نوشیدن آب اضافی نیز باعث رقیق شدن مواد موجود در ادرار می‌شود که از ایجاد سنگ جلوگیری می‌کند.

انجام تمرینات کف لگن:
تمرینات کف لگن که به عنوان تمرینات کگل نیز شناخته می‌شود، به نگه داشتن ادرار در مثانه کمک می‌کند.ورزش‌های روزانه می‌توانند این ماهیچه‌ها را تقویت کنند که می‌تواند به جلوگیری از نشت ادرار هنگام عطسه، سرفه، بلند کردن وسایل، خندیدن یا میل ناگهانی به ادرار کردن کمک کند.

پیشگیری از بروز یبوست:
یبوست باعث تجمع بیش از حد مدفوع در روده بزرگ می‌شود و به مثانه فشار وارد می‌کند و مانع از بزرگ شدن آن می‌شود.

داشتن فعالیت بدنی:
فعالیت بدنی می‌تواند به پیشگیری از مشکلات مثانه و همچنین یبوست کمک کند. همچنین می‌تواند به شما در حفظ وزن سالم کمک کند.

ادرار کردن بعد از رابطه جنسی:
هم زنان و هم مردان باید مدت کوتاهی پس از رابطه جنسی ادرار کنند تا باکتری‌هایی که ممکن است در حین رابطه جنسی وارد مجرای ادرار شده باشند، دفع شوند.

کاهش مصرف نمک:
نمک زیاد در رژیم غذایی، تعادل نمک/مواد معدنی/آب را در کلیه‌ها کاهش می‌دهد. رژیم غذایی پر سدیم با افزایش فشار خون مرتبط است. فشار خون بالا و کنترل نشده طولانی مدت می‌تواند منجر به آسیب کلیه شود. رژیم غذایی پر نمک نیز ممکن است به ایجاد سنگ کلیه کمک کند.

انتخاب رژیم غذایی سالم:
انواع مختلفی از میوه‌ها و سبزیجات را در رژیم غذایی خود انتخاب کنید. به عنوان مثال می‌توان به زغال اخته، هویج، فلفل زرد، مارچوبه، توت فرنگی و گل کلم اشاره کرد. غذاهای مفید برای مثانه عبارتند از: موز، آجیل، تخم مرغ، لوبیا سبز و غلات. همچنین مراقب میزان قند، سدیم و کالری غذاهای مورد علاقه خود باشید.

برگشت ادراری (وزیکویورترال ریفلاکس) در کودکان چیست؟
بعد از تشکیل ادرار در کلیه ها، ادرار به لگنچه کلیه و سپس به سمت حالب، مثانه و نهایتا پیشابراه جریان پیدا کرده و دفع میشود. در محل اتصال حالب ها به مثانه دریچه ای وجود دارد که در موقع انقباض مثانه خودبخود بسته میشود و مانع از برگشت مجدد ادرار از مثانه به حالب میشود.

در افرادی که این دریچه شل است و کارآیی لازم را ندارد، برگشت ادرار اتفاق میافتد که در اصطلاح پزشکی به آن ریفلاکس ادراری میگویند.

علت ایجاد برگشت ادراری (وزیکویورترال ریفلاکس) چیست؟
برگشت ادرار یا اولیه یا ثانویه است. شایعترین نوع برگشت ادرار اولیه است، بدین معنی که شلی دریچه به علل ارثی و ژنتیکی است و از دوران جنینی وجود داشته است. بسیاری از والدین چنین کودکانی خود دچار این مشکل بوده اند ولی به علت علامتدار نشدن تشخیص داده نشده اند. البته در مواردی هم به علت جهش ژنی جدید ایجاد شده است.
در عده ای برگشت ادراری اولیه نبوده بلکه ثانویه به یکسری بیماریهای دیگر مثلا مثانه عصبی، انسداد پیشابراه و غیره ایجاد میشود.

علائم برگشت ادراری (وزیکویورترال ریفلاکس) چیست؟
به ندرت ریفلاکس ادراری تا بهبودی کامل بدون علامت میماند، ولی شایعترین علامت آن عفونت ادراری است، به طوری که معمولا بیش از 50 % کودکانی که دچار عفونت ادراری میشوند مبتلا به برگشت ادرار هستند. از سایر علایم آن قطع و وصل شدن جریان ادرار، زور زدن موقع دفع ادرار، احساس عدم تخلیه کامل ادرار و یا بی اختیاری ادراری است.

هیدرو نفروز جنینی، اتساع حالب یا لگنچه کلیه یا افزایش جدار مثانه در سونوگرافی نیز میتواند مطرح کننده برگشت ادراری باشد.

چگونه می توانیم برگشت ادراری (وزیکویورترال ریفلاکس) را تشخیص دهیم؟
برای تشخیص برگشت ادرار از دو روش سیستوگرافی و یا عکس مثانه به صورت استاندارد و یا به صورت هسته ای میتوان کمک گرفت. در هر دو روش نیاز به گذاشتن سوند ادراری وجود دارد. البته یک روش غیر مستقیم برای عکس مثانه نیز وجود دارد که نیازی به سوند گذاری ندارد ولی به علت حساسیت پایین این روش برای تشخیص، نه تنها در ایران بلکه در دنیا نیز کمتر کاربرد دارد. هر چند سوندگذاری چه برای کودک و چه برای والدین کار ناخوشایندی محسوب میشود ولی معمولا عارضه خاصی ندارد و جایی برای نگرانی والدین از نظر آسیب به دستگاه تناسلی بخصوص در دختر بچه ها نیست.
برطبق عکس وجود یا عدم وجود برگشت ادرار و همچنین درجه آن مشخص میشود و میتوان برگشت ادرار را به خفیف ، متوسط، شدید یا به درجه یک تا پنج تقسیم کرد. بعد از تشخیص برگشت ادراری برای بررسی کارکرد و آسیب کلیوی نیاز به انجام اسکن کلیه میباشد.

درمان ریفلاکس ادراری (وزیکویورترال ریفلاکس) چیست ؟

گزینه‌های درمان ریفلاکس وزیکویورترال به شدت آن بستگی دارد. ممکن است کودکانی که مبتلا به موارد خفیف ریفلاکس وزیکویورترال اولیه هستند، سرانجام آن را پشت ‌سر بگذارند. ممکن است در این حالت دکتر به شما پیشنهاد دهد که بهتر است منتظر بمانید. اما در موارد شدیدتر گزینه‌های درمان عمدتا شامل موارد زیر است:

درمان ریفلاکس وزیکویورترال با دارو:
عفونت دستگاه ادرار باید فورا با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان شود تا از انتقال عفونت به کلیه‌ها جلوگیری گردد. ممکن است پزشک برای جلوگیری از عفونت دستگاه ادراری دوز کمتری از آنتی‌بیوتیک را نسبت به سایر عفونت‌ها تجویز می‌کند. کودکی که تحت درمان دارویی است باید در زمان مصرف آنتی‌بیوتیک تحت نظر باشد، این مدت شامل معاینات دوره‌ای جسمانی و آزمایش‌های ادرار برای تشخیص عفونت های مهم (عفونت‌های دستگاه ادرار که علی‌رغم استفاده از آنتی‌بیوتیک روی می‌دهد) و گاها رادیوگرافی از مثانه و کلیه‌هاست تا مشخص شود که آیا کودک با بالارفتن سن، این بیماری را پشت سر گذاشته یا نه.

درمان های جراحی ریفلاکس وزیکویورترال:
جراحی نقص دریچه بین مثانه و حالب مرتبط را ترمیم می‌کند. نقص دریچه از بسته شدن آن و برگشت ادرار جلوگیری می‌کند. روش‌های جراحی ترمیمی عبارتند از جراحی های باز، لاپاراسکوپی و یا اندوسکوپیک.

جراحی های باز:
این جراحی ها که با استفاده از بیهوشی عمومی است، نیاز به برشی در قسمت تحتانی شکم دارد که پزشک ارولوژیست اطفان و یا جراح اطفال از طریق آن مشکل را برطرف کنند. معمولا برای این نوع جراحی ممکن است چند روز در بیمارستان بستری شد و طی این چند روز به کودک سوند وصل می‌شود تا ادرار از مثانه‌اش تخلیه شود. ممکن است جای زخم جراحی بر بدن بماند.

جراحی لاپاراسکوپی:
 دراین روش نیز همانند جراحی باز، دریچه بین حالب و مثانه را ترمیم می‌کنند، اما در این روش از برش‌های کوچک استفاده می‌شود. از مزایایی که این روش نسبت به جراحی باز دارد، برش‌های کوچک و احتمال اسپاسم کمتر در مثانه است و معمولا مدت زمان بستری در بیمارستان کوتاهتر می‌شود.

جراحی آندوسکوپی ریفلاکس وزیکویورترال یا ریفلاکس ادراری، یا تزریق ژل (یورولون):
در این روش با کمک ابزاری به نام سیستوسکوپ از طریق مجرای ادرار، داخل مثانه را بررسی و مشاهده می کنند. سپس ماده حجم دهنده یورولون را به محل دهانه‌ی حالب تزریق می‌کنند تا دریچه به درستی بسته شود.

این روش در مقایسه با جراحی های باز، کمتر تهاجمی است و خطرات کمتری دارد. در این روش هم نیازمند بیهوشی عمومی است، اما می‌تواند مانند جراحی سرپایی بدون برش، درد، خونریزی و سایر عارضه های جراحی انجام شود.

والدین برای بهبودی سریعتر برگشت ادراری چه اقداماتی میتوانند انجام دهند؟
نقش والدین در بهبودی برگشت ادرار و جلوگیری از عود عفونت مهم است. یبوست، نگه داشتن ادرار، عدم تخلیه کامل ادرار، عدم مصرف آنتی بیوتیک که منجر به عود عفونت ادراری شود باعث به تاخیر انداختن بهبودی میشود. البته عوامل دیگری که به آناتومی سیستم ادراری کودک بستگی دارد نیز موثر هستند.

زمان بهبودی برگشت ادراری چه مدت است ؟
زمان بهبودی بستگی به درجه ریفلاکس ،یک یا دوطرفه بودن ،آسیب کلیوی همراه ،اولیه یا ثانویه بودن ریفلاکس و بخصوص سن کودک در زمان تشخیص دارد ،به طوری که هر چه سن کودک پایین تر باشد احتمال بهبودی بیشتر است.تنها راه تشخیص قطعی انجام مجدد عکس مثانه است که به فاصله 12 تا18 ماه انجام میشود.

آیا بقیه کودکان خانواده نیاز به بررسی از این جهت دارند؟
بله، اگر کودکی دچار برگشت ادراری باشد احتمال بروز آن در خواهر و برادرهایش 35 درصد است و در فرزندان خودش 50 درصد میباشد.

عوارض نهایی برگشت ادراری چیست ؟
اگر کودکی با برگشت ادراری بخصوص نوع شدید آن تشخیص داده نشده و درمان به موقع نشود، ممکن است با عود عفونت های ادراری آسیب و زخمهایی روی کلیه ایجاد شود که منجر به ایجاد فشار خون برای کودک یا حتی نارسایی کلیه شود. به هر حال در اکثر مواقع توجه به موقع والدین و پزشک متخصص ارولوژیست به این مهم از ایجاد این مسائل پیشگیری میکند.

شب‌ادراری چیست؟

شب‌ادراری مربوط به کودکانی است که به اندازه کافی بزرگ شده‌اند و باید قادر به کنترل ادرار خود در هنگام خواب شب باشند، اما نیستند. این یک مشکل شایع در بچه‌ها، به ویژه کودکان زیر ۶ سال است.

تعریف شب ادراری در کودکان

ابتدا باید بدانیم به کودکی شب ادرار گفته می شود که بعد از 5 سالگی حداقل 2 بار در هفته و به مدت 3 ماه پیاپی رختخواب خود را خیس کند. والدین باید بدانند که در هیچ سنی سرزنش کودکان برای شب ادراری کار درستی نیست. چون این کار نه تنها باعث بهبود شرایط نمی شود بلکه باعث بیشتر شدن مشکلات احساسی و روانی کودک می شود.

دلایل فیزیکی شب ادراری در کودکان

مهم ترین علت خود ادراری در کودکان ، آناتومی بدن آن هاست . که مشکل در هرکدام از آن ها می تواند منجر به شب ادراری در کودکان شود. مواردی مانند قبیل کوچک بودن مثانه ، ضعف ماهیچه های نگه دارنده، دیابت بی مزه و قندی، عفونت دستگاه ادراری، حملات صرع، اختلالات خواب و خوابگردی و یا انسداد در مسیر لوله های ادراری.

دلایل روحی و روانی شب ادراری در کودکان

حدود 20 درصد از کودکان با اینکه استفاده از دستشویی را به درستی یاد گرفته اند گاهی به دلیل مشکلات روحی و عاطفی بستر خود را خیس می کنند. البته ممکن نیست که دلیلی شب ادراری دائمی کودکان صرفا، مشکلات عاطفی باشد.

روش های درمان شب ادراری کودکان

برای درمان شب ادراری کودکان از دو روش مداخله دارویی و رفتاری استفاده می شود. مهم ترین مرحله درمان آموزش های صحیح به کودک و مرور آن هاست. همچنین می توان شب ها مصرف مایعات کودک را محدود کرد و یا شبانه کودک را برای دفع ادرار بیدار کرد.

پزشکان معتقد هستند که ۸۰ درصد شب ادراری کودکان مربوط به مشکلاتی مانند گنجایش کم مثانه و یا عمق خواب است. حل مشکل مثانه اولین اقدام درمان است. به کودک خود اطمینان دهید که می‌تواند با تمرین، گنجایش مثانه اش را بیشتر کند. متخصصان تغذیه کودک سفارش می کنند که کافئین، شکلات و ادویه را از برنامه غذایی کودکی که به شب ادراری مبتلاست، حذف شود.

دستگاه آلارم و یا زنگ هشدار دهنده شب ادراری روبینا چیست؟

دستگاه آلارم شب ادراری روبینا روشی ساده، ایمن، بی خطر و موثر است و بدون هیچ عارضه ای در درمان شب ادراری به کودک شما کمک میکند تا بر این مشکل غلبه کند و برخلاف بسیاری از داروها هیچ عوارضی را ایجاد نمی کند.

چرا شب‌ادراری اتفاق می‌افتد؟

پزشکان به طور قطعی نمی‌دانند که چه چیزی باعث آن می‌شود و یا چرا متوقف می‌شود. اما این اغلب بخشی طبیعی از روند رشد بچه‌ها است. شب‌ادراری بیشتر در بچه‌های کم سن‌و‌سال دیده می‌شود اما ممکن است تا سال‌های نوجوانی هم ادامه پیدا کند. بیشتر اوقات، هیچ مشکل ریشه‌دار پزشکی و یا احساسی در پشت این اتفاق نیست.

شب‌ادراری غالباً در خانواده‌ها ارثی است. خیلی از این کودکان، خویشاوندی دارند که او هم همین مشکل را داشته است. اگر پدر و مادر (هر دو) در جوانی چنین مشکلی داشته‌اند، به احتمال زیاد فرزندشان هم مبتلا خواهد بود.

چگونه با شب ‌ادراری‌ کنار بیاییم؟

شب ‌ادراری موضوعی است که میلیون‌ها خانواده هر شب با آن روبرو هستند و می‌تواند خیلی استرس‌زا باشد. کودکان مبتلا، می توانند بخاطر مشکل خود احساس خجالت و گناه کنند و یا از شب ماندن در خانه یکی از دوستان یا اردوگاه خود دچار احساس اضطراب شوند، در حالیکه حتی والدین هم برای جلوگیری از این حس ناخوشایند کاری از دست‌شان بر‌نمی‌آید. شب ادراری معمولاً خود به خود از بین می‌رود اما ممکن است مدتی طول بکشد و این ممکن است برای کودک شما شرم آور و ناراحت کننده باشد. بنابراین تا زمانی که مشکلش از بین نرفته، حمایت عاطفی خانواده از او خیلی مهم است.

چطور کودک خود را همراهی و کمک کنیم؟

به کودک خود اطمینان دهید که این اتفاق شب‌ادراری یک قسمت طبیعی از بزرگ شدن است و برای همیشه ادامه نخواهد داشت. گاهی ممکن است کودک شما از شنیدن خبرهای مربوط به سایر اعضای خانواده که در دوران جوانی با همین مشکل دست و پنجه نرم کرده‌اند، احساس آرامش کند.

سعی کنید به فرزندتان آموزش دهید در طول روز مایعات بیشتر و در شب کمتر بنوشد (و از مصرف نوشیدنی‌های حاوی کافئین خودداری کند). سپس به فرزند خود یادآوری کنید که یک بار هم قبل از خواب به دستشویی برود. بسیاری از والدین فهمیده‌اند که استفاده از یک سیستم انگیزشی، مثلا گرفتن برچسب جایزه برای شبهایی که رختخواب خود را خیس نکرده‌اند یا گرفتن پاداشی مثل کتاب در اِزای دریافت تعداد مشخصی برچسب، می‌تواند به خوبی کار کند. زنگ هشدار برای رفتن به توالت در نیمه‌شب هم می تواند مفید باشد.

موقعی که کودک در حالی بیدار می‌شود که ملحفه‌اش را خیس کرده، فریاد نزنید و تنبیه‌اش نکنید. از کودک خود بخواهید در عوض کردن ملحفه به شما کمک کند و برایش توضیح دهید که این مجازات نیست اما بخشی از این اتفاق است. با اینکار به کودک کمک می‌کنید تا با دانستن اینکه در این کار کمک‌تان کرده، احساس بهتری پیدا کند. وقتی می‌بینید کودک یک شب تختش را خیس نکرده، حتما از او تعریف کنید.

در مورد شب‌ادراری کودکان چه موقع باید با دکتر تماس بگیریم؟

شب ادراری که به طور ناگهانی شروع می‌شود یا با علائم دیگری اتفاق می‌افتد، باید درباره‌اش (بعنوان نشانه یک بیماری پزشکی) با پزشک مشورت شود. پزشک ممکن است کودک را از نظر علائم عفونت ادراری (UTI)، یبوست، مشکلات مثانه، دیابت یا استرس شدید مورد بررسی قرار بدهد. در صورت مشاهده موارد زیر در کودک، با پزشک تماس بگیرید:

بعد از اینکه حداقل ۶ ماه مداوم از آخرین شب‌ادراری او گذشته، دوباره به طور ناگهانی مشکلش شروع شده

در طول روز شلوار خود را خیس می‌کند. شبها خروپف می‌کند. از احساس سوزش یا درد هنگام ادرار کردن شکایت دارد. خیلی بیشتر از حد معمول به نوشیدن یا خوردن علاقه پیدا کرده. تورم پا یا مچ پا دارد

۷ سال یا بیشتر سن دارد و هنوز تختش را خیس می‌کند. همچنین اگر فرزندتان استرس زیادی دارد و شما از این وضعیت احساس درماندگی می‌کنید، می‌توانید از پزشک کمک بگیرید. در این میان، حمایت و صبر شما می‌تواند کمک زیادی به کودک کند تا با پیدا کردن احساس بهتر، بر شب‌ادراری خود غلبه کند.

از نظر علم پزشکی عمل ختنه چه فوایدی دارد؟

بیشتر مردم به خصوص در کشور ما تصور می‌کنند که عمل ختنه پسر ها فقط به دلیل مذهبی انجام می‌شود اما بر اساس نتایج تحقیقاتی که در این زمینه  انجام شده مشخص گردیده است که این عمل دارای قدمتی چندین هزار ساله است و از نظر علمی نیز فواید آن به اثبات رسیده است. از جمله فواید ختنه کردن نوزادان پسر از نظر علمی می‌توان موارد زیر را بیان نمود:

ختنه خطر مبتلا شدن نوزاد را به عفونت های مجاری ادراری به خصوص در سال اول زندگی به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. هم چنین احتمال ابتلا به بیماری های پوستی مانند فیموز با ختنه کم می‌شود و رعایت بهداشت ناحیه تناسلی را آسان می‌کند. از دیگر فواید ختنه پسران کاهش یافتن خطر مبتلا شدن به سرطان بیضه در جنس مذکر و سرطان دهانه رحم در شریک جنسی او می‌باشد.

ختنه کردن نوزاد پسر چه عوارضی دارد؟

ختنه کردن نوزاد نیز مثل هر عمل جراحی دیگر در کنار فوایدش، دارای عوارضی است که با رعایت کامل و دقیق مراقبت های پس از عمل ختنه می‌توان این عوارض را به کمترین حد خود رساند. در مورد عمل ختنه این عوارض خطر جدی ندارند و خیلی کم اتفاق می‌افتد اما داشتن آگاهی درمورد آن ها باعث می‌شود که شما به عنوان والدین نترسید و بتوانید عکس العمل مناسب و به موقعی انجام دهید تا از تشدید شدن آن جلوگیری کرده و اقدام مناسبی انجام دهید. از جمله این عوارض می‌توان به مواردی مانند خونریزی در هنگام عمل اشاره کرد. گاهی شاهد خونریزی هایی در سطح خفیف هستیم که کاملاً طبیعی بوده و پس از مدت زمان کمی متوقف می شوند. اگر خونریزی همچنان ادامه داشته باشد ممکن است نیاز باشد که مجدد در آن ناحیه بخیه زده شود. اگر پس از ترخیص و در منزل خونریزی شروع شد حتماً به پزشک مراجعه کرده و وی را از این موضوع مطلع کنید تا هر اقدامی که نیاز است را انجام دهد.

درد و متورم شدن در قسمتی که برش داده شده است  و قرمز شدن نیز از عوارض دیگر است. چرک و عفونت و تب کردن از عوارض بسیار شایع است و علی رغم این که  پزشک در شرایط کاملاً استریل این عمل را انجام می‌دهد اما گاهی اوقات ناحیه جراحی شده عفونت کرده که معمولاً با استفاده از داروهای مناسب این مشکل رفع می‌شود. دسته دیگری از عوارض  به عارضه های بی حسی معروف هستند که البته بسیار نادر بوده و با مواردی مانند کبودی و سوزش پوست خود را نشان می‌دهند. هم چنین می‌توان به عارضه های دیگری مانند آسیب یا بد شکل شدن آلت تناسلی که در مراحل بعدی رشد مشخص می‌شود و  مشکلات زود انزالی که در بزرگسالی و در روابط جنسی فرد خود را نشان می‌دهد، اشاره کرد.

در چه شرایطی مراجعه به پزشک پس از ختنه کردن ضروری است؟

در اکثر زمان ها عمل ختنه کردن نوزادان پسر بدون هیچ مشکل و عارضه ای انجام می‌شود و به جز چکاپ های دوره ای، نیازی به مراجعه به پزشک نمی باشد. اما اگر در یکی از شرایط زیر یا مشابه آن قرار گرفتید لازم است که حتماً به پزشک مراجعه کرده و از وقوع خطرات جدی  و احتمالی جلوگیری کنید. از شرایط خاصی که نیاز به پیگیری دارد می‌توان این موارد را نام برد:

ادرار نکردن کودک به مدت زمان 12 ساعت یا بیشتر، شدید شدن تورم و قرمزی، مشاهده علائم عفونت مانند چرک کردن در قسمت جراحی شده، احساس کردن بوی ناخوشایند در قسمت ناحیه تناسلی و جدا نشدن حلقه پلاستیکی از آلت بعد از دو هفته.

• ختنه با لیزر:

ختنه با لیزر یک تکنیک کم تهاجمی و بدون خونریزی برای نوزادان است که باعث درمان سریعتر و آسان تر می شود. ختنه با لیزر در واقع همان ختنه با جراحی است با این تفاوت که برش پوست با کاتر لیزری انجام می شود. (بافت زیر پوست مجرای آلت تناسلی را با لیزر می سوزانند.)

عمل ختنه با لیزر تحت بی حسی موضعی در 20 دقیقه انجام می شود.

در ختنه لیزری، پوست ختنه گاه توسط لیزر قطع می شود. به این دلیل ، بیمار در حین عمل درد یا خونریزی ندارد.

• روش جراحی سنتی

در ختنه به روش جراحی سنتی پزشک با استفاده از تیغ جراحی پوست دور کلاهک آلت تناسلی نوزاد را می برد و بخیه می زند.

این تکنیک بی اشکال هم نیست. خونریزی پس از بریدن پوست آلت کودک مشکل اول و اصلی ترین مشکل تلقی می شود. مشکل دوم این است که تا توسط دستگاه جای عمل سوزانده نشود یا بخیه زده نشود، خون آن بند نمی آید. مدت زمان زیادی هم طول می کشد تا زخم بهبود پیدا کند.

گاهی به دلیل بی احتیاطی که پیش می آید بخشی از سر آلت تناسلی کودک هم توسط تیغ بریده می شود.

بعد از ختنه به روش جراحی سنتی، برای پیشگیری از عفونت، باید آنتی بیوتیک مصرف شود.

• گیره موگن (Mogen clamp)

ابتدا پیش پوست آلت توسط پروانه از سر آلت جدا می شود. سپس پوست ختنه‌گاه را بیرون می کشند. حال گیره فلزی به همراه شکاف داخل آن وارد می گردد. معمولا در زمان کوتاهی این گیره در داخل باقی می ماند تا پزشک متخصص مطمئن شود که خونریزی محل جراحی بند آمده است.

• حلقه پلاستیبل (Plastibell device )

یکی از بهترین تکنیک های ختنه نوزادان،روش حلقه  است. مراحل انجام این روش به این صورت است که در ابتدا بعد از جدا سازی توسط کاوشگر ، زنگ پلاستیکی را بالای سر آلت قرار می دهند. یک قطعه بخیه مستقیما در اطراف پوست ختنه‌گاه ایجاد می شود که خونرسانی به پیش پوست ختنه گاه را قطع می کند. سپس حلقه پلاستیکی باقی می ماند که پس از حدود 6 تا 12 روز، به صورت خود به خود سقوط می کند.

مدت زمان لازم برای بهبودی کامل بعد از ختنه و مراقبت ها در این دوره

سرخی و التهاب، تورم و سوزش چند روز بعد از ختنه کردن کاملاً طبیعی است. به طور کلی تقریباً 10 تا 14 روز طول می‌کشد تا بهبودی نسبی بعد از عمل ختنه اتفاق افتد. مراقبت های بعد از عمل با توجه به شرایط کودک و نوع عمل متفاوت بوده اما آن چه بدیهی می‌باشد این است که باید مراقبت های این دوره جدی گرفته شود. در صورت بروز هر نوع علامت غیر طبیعی لازم است که فوراً با پزشک مشورت شود. هم چنین استفاده از داروهای تجویز شده و تغذیه صحیح کمک زیادی در تسریع بهبودی دارد.