حجم باقی مانده ادرار چیست؟

حجم باقی‌مانده ادرار (Post-Void Residual Volume یا PVR) به حجم ادراری اطلاق می‌شود که پس از دفع ادرار کامل (ادرار کردن) در مثانه باقی می‌ماند. به عبارت دیگر، وقتی فرد مثانه‌اش را تخلیه می‌کند، ممکن است مقداری ادرار هنوز در داخل مثانه باقی بماند که به این مقدار “حجم باقی‌مانده ادرار” گفته می‌شود.

 

چرا حجم باقی‌مانده ادرار مهم است؟

اندازه‌گیری حجم باقی‌مانده ادرار می‌تواند به تشخیص مشکلات مختلف سیستم ادراری کمک کند. مقادیر بالای PVR می‌تواند نشانه‌ای از اختلالات مختلف باشد، از جمله:

  1. احتباس ادراری (Urinary retention): وقتی که مثانه قادر به تخلیه کامل ادرار نیست، ممکن است ادرار در آن باقی بماند.
  2. اختلالات عملکرد مثانه: مانند اختلالات عصبی که باعث کاهش قدرت انقباض مثانه و تخلیه ناقص آن می‌شود.
  3. انسداد مجرای ادراری: مشکلاتی مانند سنگ یا تنگی پیشابراه که مانع از تخلیه کامل ادرار می‌شوند.
  4. بزرگ شدن پروستات (در مردان): بزرگی پروستات می‌تواند فشار زیادی به مجرای ادراری وارد کند و تخلیه کامل ادرار را مختل کند.

 

اندازه‌گیری حجم باقی‌مانده ادرار

برای اندازه‌گیری PVR، معمولاً بعد از ادرار کردن، حجم باقی‌مانده در مثانه ارزیابی می‌شود. روش‌های مختلفی برای اندازه‌گیری این حجم وجود دارد، از جمله سونوگرافی، کاتتریزاسیون (وارد کردن کاتتر به مثانه برای جمع‌آوری ادرار باقی‌مانده)، و در موارد خاص، آزمایش‌های پیچیده‌تر مانند سیستومتری.

 

مقادیر طبیعی حجم باقی‌مانده ادرار

– حجم باقی‌مانده ادرار در حالت طبیعی معمولاً باید کمتر از 50 میلی‌لیتر باشد.

– حجم باقی‌مانده بیشتر از 100 میلی‌لیتر می‌تواند نشانه‌ای از مشکل در تخلیه کامل ادرار و نیاز به ارزیابی بیشتر باشد.

– در صورت داشتن PVR بالاتر از 200 میلی‌لیتر، احتمال وجود مشکلات جدی‌تر مانند احتباس ادراری یا انسداد باید مورد بررسی قرار گیرد.

 

علائم مرتبط با حجم باقی‌مانده زیاد

افرادی که دارای حجم باقی‌مانده ادرار زیاد هستند، ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

– احساس ناتمام بودن در ادرار کردن.

– نیاز به ادرار کردن مکرر، به ویژه در شب.

– احساس درد یا ناراحتی در ناحیه مثانه.

– ضعف جریان ادرار یا جریان ضعیف ادرار.

اندازه‌گیری حجم باقیمانده ادرار در مثانه (Post-Void Residual Volume یا PVR) به منظور ارزیابی عملکرد مثانه و بررسی مشکلات ادراری مانند احتباس ادراری یا انسداد در دستگاه ادراری انجام می‌شود. روش‌های مختلفی برای اندازه‌گیری این حجم وجود دارد که در زیر به برخی از مهم‌ترین آنها اشاره می‌کنم:

 

  1. سونوگرافی مثانه (Ultrasound)

سونوگرافی یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای اندازه‌گیری حجم باقیمانده ادرار است. در این روش:

– پس از ادرار کردن بیمار، یک تکنسین یا پزشک دستگاه سونوگرافی را بر روی شکم بیمار قرار می‌دهد.

– امواج صوتی منعطف از مثانه و بافت‌های اطراف آن عبور کرده و تصویری از مثانه ایجاد می‌شود.

– حجم باقیمانده ادرار به طور غیرمستقیم از طریق اندازه‌گیری ضخامت دیواره مثانه و میزان انعطاف‌پذیری آن محاسبه می‌شود.

 

این روش غیرتهاجمی، بدون نیاز به استفاده از کاتتر و نسبتاً راحت است. معمولاً برای اندازه‌گیری دقیق‌تر، چندین بار سونوگرافی انجام می‌شود.

 

  1. کاتتریزاسیون مثانه (Catheterization)

این روش شامل وارد کردن یک کاتتر به مثانه برای تخلیه کامل آن و اندازه‌گیری میزان ادرار باقی‌مانده است:

– پس از ادرار کردن بیمار، کاتتری به مثانه وارد می‌شود تا بقیه ادرار باقی‌مانده جمع‌آوری شود.

– حجم ادرار باقی‌مانده در کاتتر اندازه‌گیری می‌شود.

 

این روش دقیق‌تر از سونوگرافی است، اما به دلیل نیاز به استفاده از کاتتر، به عنوان یک روش تهاجمی شناخته می‌شود و ممکن است برای بیمار ناراحتی ایجاد کند.

 

  1. سیستومتری (Cystometry)

سیستومتری یک آزمایش تخصصی است که برای اندازه‌گیری عملکرد مثانه به کار می‌رود. در این روش:

– یک کاتتر از طریق پیشابراه وارد مثانه می‌شود و حجم ادرار باقی‌مانده پس از تخلیه کامل ادرار اندازه‌گیری می‌شود.

– همچنین، فشار داخل مثانه و پاسخ‌های عصبی به فشارهای مختلف نیز در طول این آزمایش بررسی می‌شود.

 

این روش برای ارزیابی دقیق‌تر عملکرد مثانه و مشکلات مختلف ادراری استفاده می‌شود، اما مانند کاتتریزاسیون، به عنوان یک روش تهاجمی شناخته می‌شود.

 

  1. MRI یا سی تی اسکن (MRI or CT Scan)

در موارد خاص و پیچیده، از تصویربرداری با استفاده از ام‌آر‌آی (MRI) یا سی‌تی‌اسکن برای ارزیابی حجم باقیمانده ادرار استفاده می‌شود. این روش‌ها معمولاً زمانی کاربرد دارند که سونوگرافی کافی نباشد یا پزشک نیاز به تصویربرداری دقیق‌تری از ساختارهای مثانه و مجاری ادراری داشته باشد.

 

  1. بررسی علائم بالینی و استفاده از دستگاه‌های خانگی

در برخی موارد، اندازه‌گیری حجم باقیمانده ادرار با استفاده از دستگاه‌های خانگی نیز ممکن است انجام شود، ولی این روش‌ها به دقت روش‌های پزشکی نبوده و بیشتر برای پیگیری‌های اولیه یا خودارزیابی مناسب هستند.

 

 

دستگاه‌های اسکنر مثانه به‌ویژه در زمینه‌های زیر کاربرد دارند:

 

  1. تشخیص بیماری‌های مثانه: این دستگاه‌ها می‌توانند به شناسایی بیماری‌هایی مانند عفونت‌های ادراری، سنگ مثانه، بزرگی پروستات، یا مشکلات دیگر مرتبط با مثانه کمک کنند.

 

  1. اندازه‌گیری حجم مثانه: این دستگاه‌ها می‌توانند میزان پر بودن یا خالی بودن مثانه را اندازه‌گیری کنند که برای ارزیابی مشکلات ادراری و نظارت بر بیماری‌های مثانه ضروری است.

 

  1. مانیتورینگ پس از جراحی: برای پیگیری وضعیت بیمار پس از جراحی‌های مرتبط با مثانه یا پروستات، دستگاه‌های اسکنر مثانه می‌توانند اطلاعات دقیقی در مورد عملکرد مثانه ارائه دهند.

 

  1. عدم نیاز به مداخلات تهاجمی: دستگاه‌های اسکنر مثانه معمولاً از روش‌های غیرتهاجمی استفاده می‌کنند که نیازی به استفاده از ابزارهای داخلی ندارند و این می‌تواند راحتی بیشتری برای بیمار فراهم کند.

 

دستگاه KAIXIN ممکن است در بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها یا مطب‌های پزشکی استفاده شود و یکی از برندهایی باشد که در زمینه تجهیزات تشخیصی و پزشکی فعالیت دارد. اگر اطلاعات دقیق‌تری از مدل خاص این دستگاه نیاز دارید، می‌توانم بیشتر کمک کنم.

**دستگاه اسکنر مثانه** یک دستگاه پزشکی است که برای ارزیابی وضعیت مثانه، اندازه‌گیری حجم ادرار باقی‌مانده، و بررسی عملکرد کلی مثانه و سیستم ادراری به کار می‌رود. این دستگاه به ویژه برای تشخیص مشکلاتی مانند احتباس ادراری، بیماری‌های مجاری ادراری، و ارزیابی تغییرات در ساختار مثانه استفاده می‌شود.

 

خصوصیات دستگاه اسکنر مثانه معمولاً شامل ویژگی‌ های فنی و کاربردهای بالینی خاصی است که در ادامه به آن‌ها اشاره می ‌کنم:

 

  1. نوع دستگاه: سونوگرافی یا اولتراساند

بیشتر دستگاه‌های اسکنر مثانه معمولاً از فناوری سونوگرافی (Ultrasound) برای ارزیابی وضعیت مثانه و اندازه‌گیری حجم باقیمانده ادرار استفاده می‌کنند. این دستگاه‌ها به کمک امواج صوتی با فرکانس بالا، تصاویری از مثانه و مجاری ادراری ایجاد می‌کنند. سونوگرافی یک روش غیرتهاجمی و بدون درد است که به پزشک کمک می‌کند تا حجم ادرار باقی‌مانده و سایر اختلالات مثانه را شناسایی کند.

 

  1. ویژگی‌های دستگاه اسکنر مثانه:

تشخیص و اندازه‌گیری حجم باقیمانده ادرار (PVR)

– دستگاه اسکنر مثانه توانایی اندازه‌گیری دقیق *حجم باقی‌مانده ادرار* پس از ادرار کردن را دارد.

– این اندازه‌گیری با استفاده از سونوگرافی و محاسبات نرم‌افزاری دقیق انجام می‌شود. پزشک می‌تواند مشاهده کند که چه مقدار ادرار در مثانه باقی مانده است، که این می‌تواند نشانه‌ای از مشکلاتی مانند احتباس ادراری یا انسداد باشد.

 

 تصویر برداری از ساختار مثانه

– این دستگاه قادر به *تصویر برداری از مثانه* و نواحی اطراف آن است. این ویژگی برای شناسایی تغییرات ساختاری مانند سنگ‌های مثانه، تومورها، یا مشکلاتی نظیر پرولاپس مثانه (افتادگی مثانه) کاربرد دارد.

– دستگاه اسکنر ممکن است تصاویر دوبعدی (2D) یا سه‌بعدی (3D) از مثانه و اطراف آن ایجاد کند، که می‌تواند کمک‌کننده در تشخیص دقیق‌تر مشکلات باشد.

 

اندازه‌گیری فشار مثانه (در برخی مدل‌ها)

– در برخی از مدل‌های پیشرفته دستگاه‌های اسکنر مثانه، علاوه بر ارزیابی حجم باقی‌مانده ادرار، *فشار داخل مثانه* نیز اندازه‌گیری می‌شود. این ویژگی به پزشک کمک می‌کند تا عملکرد عضلات مثانه و مجاری ادراری را ارزیابی کند.

 

بررسی حجم ادرار در طول زمان

– دستگاه‌های پیشرفته‌تر قادر به *رصد و اندازه‌گیری تغییرات در حجم ادرار* و عملکرد مثانه در طول زمان هستند. این ویژگی می‌تواند برای پیگیری بیمارانی که مشکل ادراری دارند یا درمان‌های خاصی دریافت می‌کنند، مفید باشد.

 

 دستگاه‌های قابل حمل و راحت

– بسیاری از دستگاه‌های اسکنر مثانه به صورت *دستگاه‌های قابل حمل* (portable) طراحی می‌شوند. این نوع دستگاه‌ها به راحتی قابل حمل و استفاده در محیط‌های مختلف هستند و نیاز به تجهیزات سنگین و پیچیده ندارند.

– برخی از دستگاه‌ها حتی به صورت دستی و بدون نیاز به تجهیزات پیچیده به پزشکان امکان اندازه‌گیری حجم باقیمانده ادرار را می‌دهند.

:

 عدم نیاز به آمادگی خاص یا مداخلات تهاجمی

– یکی از مزایای دستگاه اسکنر مثانه، به‌ویژه در مقایسه با روش‌های تهاجمی مانند کاتتریزاسیون، این است که نیازی به آمادگی خاص یا مداخلات تهاجمی ندارد. این روش غیرتهاجمی، درد یا عوارض جانبی ندارد و برای بیماران راحت‌تر است.

 

سرعت و دقت بالا

– دستگاه‌های اسکنر مثانه معمولاً سرعت بالایی در اندازه‌گیری دارند و نتایج دقیق و قابل اعتمادی را در مدت زمان کوتاهی ارائه می‌دهند.

 

  1. کاربردهای بالینی دستگاه اسکنر مثانه:

– تشخیص احتباس ادراری: دستگاه‌های اسکنر مثانه برای اندازه‌گیری دقیق حجم باقی‌مانده ادرار استفاده می‌شوند که در تشخیص احتباس ادراری کاربرد زیادی دارند.

– بررسی عملکرد مثانه: این دستگاه‌ها می‌توانند عملکرد صحیح مثانه و سیستم ادراری را بررسی کرده و از وجود مشکلاتی مثل ضعف عضلات مثانه، انسداد، یا مشکلات عصبی در مثانه آگاه سازند.

– پیگیری درمان‌های ادراری: در برخی از بیماری‌ها یا پس از جراحی‌های ادراری، دستگاه اسکنر مثانه می‌تواند برای پیگیری روند درمان و ارزیابی بهبود وضعیت بیمار مورد استفاده قرار گیرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *